Specifičan događaj kojim se tematizovao proces od tada imenovan kao dekolonizovanje institucija umetnosti bio je istoimeni razgovor u „Kunstmuzeju“ u Bazelu sredinom 2017. godine. U njemu su učestvovali umetnici, kustosi i aktivisti angažovani na mnoštvu paralelnih procesa kojima se dovodila u pitanje centralna pozicija evropskih i američkih modela istorizacije i muzealizacije umetnosti. NJihovi prilozi objavljeni su u dva posebna broja časopisa koji u Cirihu izlazi pod nazivom „On Curating“, i oni će poslužiti kao polazna tačka za detekciju uticaja diskursa koji je proistekao iz postkolonijalnih teorija na konkretne prakse tumačenja muzejskih zbirki i njihove istorijske uloge u narativizaciji istorije umetnosti. Naime, danas smo svedoci potpunog restrukturiranja svih onih zbirki koje su makar delimično rezultat kolonijalnih osvajanja, ili bar kolonijalističkog pogleda na razlike u razvoju umetničkih i estetskih praksi u različitim kulturama zemalja perifernog kapitalizma. One se hibridizuju i u njih se uvode glasovi onih koji su donedavno bili samo predmet proučavanja, ne i akteri tumačenja globalnih kulturnih procesa.