Pretraga
Posetioci zainteresovani za ovaj portfolio posetili su još:
Miloš Šobajić
Ivan Pavić
Stevan Todorović
Lidija Bogdanović
Milenko Šerban
Paško Vučetić
Paja Jovanović
Jovan Bijelić
Mladen Srbinović
Arsenije Teodorović
Biografija
Rodjen je kao Karlo Luka Ferdinando Inkiostri. Pet razreda realke zavšio je u Splitu, i tada odlučuje da se posveti slikarstvu. U Zadru posle par godina otvara atelje za slikarske i dekorativne usluge, gde je primao narudžbine za građanstvo i za crkve po manjim mestima i ostrvima.
Od 1890. do početka 1892, boravio je u Rijeci gde je slikao i dekorisao enterijere kuća. Kontesu Mariju iz zadarske porodice De Lupi, sa kojom je imao devetoro dece, oženio je 1891, godine.
Sa suprugom je otišao u Italiju, gde je u Firenci privatno učio slikarstvo u ateljeu profesora Filadelfija Simija.Tamo je usavršio i fotografski zanat, i upoznao arhitektu i teoretičara umetnosti Alfreda Melanija koji je kasnije presudno uticao na njegova kansija istraživanja etnografskog materijala južnoslovenskih naroda.
Po povratku u Zadar, 1893. otvara fotografski atelje u koji kasnije stupa i firentinski retušer A. Kelaci. Dve godine kasnije odlazi u Zagreb sa namerom da usavrši slikarstvo, ali je zbog materijalnih teškoća bio primoran da nastavi da radi kao fotograf. Tamo je od 1896, do 1898. vodio svoj fotografski atelje gde je radila i njegova „Prva hrvatska škola za amater-svjetloslikare“. Тih godina zahvaljujući Vlahi Bukovcu dobija značajne pouke u slikarstvu kao i preporuke za posao.
Оd 1900. dо 1905. izveo je više dekoracija i slika u privatnim i javnim objektima u Karlovcu, Ozalju, Splitu, Sarajevu, Klisu, Sinju, Šibeniku, Šuši, Zadru, Benkovcu i Budvi.
U leto 1905. dolazi u Beograd gde sa izvesnim prekidima boravi do Balkanskih ratova. Bio je učitelj crtanja u Trećoj muškoj gimnaziji, Višoj ženskoj školi, kao i honorarni nastavnik narodne ornamentike u Umetnilčko-zanatskoj školi.
U međuvremenu putuje po svim većim mestima u Srbiji i drži predavanja o svom dekorativnom stilu i narodnoj umetnosti.
Boravio je u Bosni, Trstu, Ljubljani, i sredinom 1923. se vraća u Beograd, gde nastavlja svoj rad na nacionalnom dekorativnom stilu, u teorijskom smislu ali i u projektima rađenim za potebe industije.
Kraće vreme je boravio u Novom Sadu i Boki Kotorskoj, a zatim odlazi u Banja Luku, gde osniva etnografski muzej.
Na zahtev bana Vrbaske banovine Dragoslava Đođevića biva postavljen za službenika prosvetnog odeljenja Vrbaske banovine u Skoplju, a po izbijanju Drugog sv. rata vraća se u Beograd gde do smrti radi kao honorarni nastavnik za duborez i narodnu ornamentiku na Školi za primenjenu umetnost.
Obilazeći krajeve Hrvatske, BiH, Srbije, Crne Gore i Makedonije, sakupljao je narodne rukotvorine i proučavao ornamentiku i motive u rezbariji, vezu i tkanju i primenjivao ih u oblikovanju predmeta, slikarstvu, dekorativnoj umetnosti i grafičkom dizajnu. Slikao je freske, ulja na platnu, akvarele, pisao rasprave i članke o narodnoj umetnosti, ornamentu i arhitekturi.