Pretraga
Posetioci zainteresovani za ovaj portfolio posetili su još:
Dragan Malešević Tapi
Milan Tucović
Paško Vučetić
Aleksandar Mladenović Leka
Biljana Cincarević
Ljuba Popović
Marko Čelebonović
Paja Jovanović
Predrag Popara
Đorđe Kadijević
Biografija
Dimitrije Avramović smatra se izrazitim predstavnikom nazarenskog stila u crkvenom slikarstvu. Za života je bio veoma ugledan i cenjen kao umetnik.
Rođen je u Šajkašu, odakle je kao dečak prešao sa porodicom u Novi Sad gde je započeo školovanje. Verovatno je već 1833. godine otišao prvi put u Beč, a onda ponovo 1835. ili 1836. godine. Smatra se da je u Beču učio slikarstvo privatno kod Fridriha Amerlinga, a bio je upisan i na Akademiju od 1836. do 1839. godine, gde je studirao verovatno kod Leopolda Kupelvizera.
Godine 1840. Avramović je došao u Beograd, možda po preporuci Vuka Karadžića, a već sledeće, 1841. godine, on počinje da radi na oslikavanju ikona i zidnih slika u Sabornoj crkvi u Beogradu, čime će se baviti do 1845. godine.
Od 1846. radio je na oslikavanju ikonostasa u Topoli, a paralelno sa tim je putovao po Srbiji, obilazeći srednjevekovne manastire Manasiju i Ravanicu. Tada počinje da piše referate o spomenicima u Srbiji. Naredne godine je, zahvaljujući Jovanu Steriji Popoviću, dobio sredstva za putovanje na Svetu Goru. Iste godine izabran je za počasnog člana Društva srbske slovesnosti, postavši tako prvi srpski umetnik kojem je ukazana ova čast.
Naredna godina obeležena je revolucionarnim događajima i mađarskom bunom, a Avramović tada učestvuje aktivno u političkoj borbi crtajući karikature. Zbog te svoje delatnosti postao je začetnik karikature u Srbiji.
Godine 1851. Avramović se oženio, a sledeće godine je prešao u Novi Sad , gde se trajno nastanio. Prelazak u Novi Sad verovatno je bio uslovljen finansijskim stanjem, koje je opet bilo uslovljeno činjenicom da se nedovoljno bavio portretnim slikarstvom koje je ostalim umetnicima bilo glavni izvor prihoda.
Između 1852. i 1853. Avramović je naslikao zidne slike i oslikao ikonostas u fruškogorskom manastiru Vrdnik-Ravanica, potom je započeo rad na oslikavanju ikonostasa u Svetom Ivanu Šajkaškom, a onda je počeo, 1855. da radi na oslikavanju crkve Svetih Kuzmana i Damjana u Starom Futogu. Paralelno je objavljivao karikature, članke i istorijske priloge u nekolicini časopisa. Njegova kompozicija Apoteoza Lukijana Mušickog smatra se prvom klasicističkom kompozicijom u srpskom slikarstvu.
Umro je od srčanog udara u Novom Sadu 1855. godine.
Škola:
Slikarska akademija
Mesto škole:
Beč
Godina završetka:
1839
Klasa:
Leopold Kupelvizer
Nagrade/priznanja:
Godine 1847. postao je počasni član Društva srbske slovesnosti