Pretraga
Posetioci zainteresovani za ovaj portfolio posetili su još:
Đorđe Krstić
Ljubica Sokić Cuca
Zdravko Joksimović
Balša Rajčević
Bogdan Šuput
Nina Radoičić
Mileta Prodanović
Svetislav Vuković
Adam Pantić
Đorđe Ivačković
Biografija
Branko Šenoa (1879 – 1939) bio je hrvatski slikar koji je zagovarao kontinuitet u slikarstvu. Njegov umetnički opus je konzistentan, bez velikih oscilacija i naginjanja ka radikalnom modernizmu. Bavio se slikarstvom i grafikom, crtanjem a radio je i scenografske skice i nacrte. Na slikama i grafikama mahom je prikazivao panorame, a njegov stil je određen kao idealistički realizam.
Slike sa početka njegovog stvaralačkog opusa, dok je bio u krugu slikara okupljenih oko vlaha Bukovca, rađene su u plenerističkom maniru. Slikao je predele sa Save, Drave, seoske krajolike.
Šenoa je završio istoriju umetnosti u Zagrebu 1905. godine, da bi 1912. dobio i doktorsku titulu iz iste oblasti. Radio je kao konzervator u Nacionalnoj komisiji za očuvanje umetničkih spomenika. Ovaj posao verovatno je uticao na njegovu opredeljenost za slikanje panorama i spomenika.
Od 1904. godine počelo je njegovo interesovanje za scenografiju. Od 1909. do 1911. radio je kao prvi službeni scenograf, a od 1935. godine kao intendant u Narodnom kazalištu u Zagrebu. Od 1921. do 1939. bio je profesor i direktor Privremene više škole za umjetnost i umjetni obrt (današnja zagrebačka umetnička akademija).
20-ih godina morski pejzaži zamenili su predele iz okoline reka, i on slika južnu Dalmaciju, motive sa Korčule, Pelješca, ali i panorame hrvatskih gradova – Zagreba, Osijeka i drugih. Većina njegovih slika malog je formata, izuzev javnih narudžbina. Ređe je radio i portrete i slike sa životinjama. U njegovom grafičkom opusu prepoznaje se nekoliko ciklusa: Zagreba, Starog Osijeka, Stare zagrebačke katedrale, i drugih.
Godine 1924. Ministarstvo prosvete u Beogradu ga je imenovalo za šefa umetničkog odeljenja, a 1931. izabran je za počasnog člana jugoslovenske Akademije nauka i umetnosti.
Umro je 1939. godine.