Dragana Žarevac je u svet umetnosti zakoračila svojim performanisma u galeriji SKC, pre više od tri decenije, da bi je danas uglavnom znali po video radovima u francuskoj produkciji, i po video radionicama i selektorskom radu na filmskim i video festivalima. Tematski se njeni radovi dotiču i alegorija sećanja, trauma novije političke istorije, simboličkog nasleđa praznih prostora, identiteta i samoidentifikacije, percepcije i doživljaja, telesnosti muzike, ali u mnogim od njih i dalje opstaje maker neka jezgra izvedbenog čina. Kako se desio taj prelaz sa performansa na video u njenom radu, i koliko i kako se ona logici performansa vraća u novijim radovima u mediju videa, činiće okosnicu ovog razgovora, koji će teći uz demonstraciju primera njenog rada.