Crtež kao posebni likovni element i izražajno sredstvo glavni je pokretač kod oba autora. Svako na svoj i sebi svojstven način lirikom svoje sopstvene duše pretače doživljaje na papiru kao glavnom nosiocu informacija.
Kod  Mihajla Vojnovića možemo zapaziti ženske likove dama i majki sa decom u naručju. Većina likova zamišljena je, melanholična i tužna, a opet i smirena. Sve slike kao da pričaju svoju priču o ljubavi, između dana i noći na zemlji ili na zvezdanom nebu. Prisutni su određeni mir i tišina kao da je sve zaspalo muzikom uspavanki. 

Marijini apstraktni crteži kroz kombinacije razgranatih linija crne, crvene i bele boje stvaraju kompoziciju koja ne zavisi od vizuelnih referenci, ali istovremeno nosi bogate reminiscencije na svet oko nas i (bukvalno) u nama.  Svaki rad deluje kao da je deo kontinuuma uhvaćenog u trenutku, na dvodimenzionalnom papiru.