Jelena Đurić (1978) magistrirala je slikarstvo na Akademji umetnosti u Novom Sadu 2006.godine u klasi profesora Milana Blanuše. Jedan je od naših najautentičnijih slikara apstraktne orijentacije. Do sada je priredila trinaest samostalnih izložbi, učesnik je medjunarodnih grupnih izložbi, radionica i sajmova umetnosti. Radovi joj se nalaze u brojnim privatnim i javnim kolekcijama poput Galerije Matice srpske i Filipa Morisa. Od nagrada izdvajamo drugu otkupnu nagradu „NAF” Filip Moris i nagradu „Palete mladih” za 2007. godinu. U ciklusu pod nazivom „Šume pamte“ umetnica odstupa od bilo koje stroge purističke pozicije apstraktne slike u korist jedne više fantazmatske  predstave sveta i romantičarske evokacije prirode.  



U slikama iz najnovijeg ciklusa pod nazivom ,,Šuma pamti" događa se upravo suprotno od redukcionističkih strategija rane apstrakcije. Ovde se transformacijom apstraktnog plastičkog jezika generišu prepoznatljive forme u pokušaju uspostavljanja izgubljenih relacija između umetničkog iskaza i neposrednog okruženja ili i dalje, između prirode i kulture u najširem smislu. Tako bi se one mogle razumeti i kao hipotetičke rekonstrukcije primordijalnog  prirodnog stanja, trenutak pre prelaska iz prirode u izgradnju sveta kulture. U tom smislu autorka revitalizuje težnje ka (samo)identifikaciji posmatrača i pejzaža u kome obitava, definisane u nešto eksplicitnijim refleksijama umetnika  još u doba romantizma. Krug se zatvara - umetnik/posmatrač se poistovećuje sa prirodom, preuzima njen identitet, oseća pripadnost, ali i projektuje svoj unutrašnji svet na njene vidljive manifestacije. Formalni  elementi apstraktnog jezika tvore autentičan, istovremeno nekada viđeni i imaginarni  ambijent. Šume Jelene Đurić zapravo su dvojnici realnih predstava šume.
       
Sanja Todosijević, istoričar umetnosti (iz predgovora kataloga)