Nakon studija na novosadskoj Akademiji umetnosti, Igor Antić (1962) pohađao je Ecole Nationale Supérieure des Beaux-Arts i Institut des Hautes Etudes en Arts Plastiques u Parizu. 1995. godine osnovao je «Centar susreta Pokret» u Novom Sadu. Dobitnik je stipendije Fondacije Pollock-Кrasner, Njujork za 2000. godinu. Bio je selektor 11. bijenala vizuelnih umetnosti «Vrednosti» u Pančevu i izložbe «Vrednosti» u ADDC-u, u Perigeu 2005. godine. 2004. dobio je nagradu izložbe „Igrališta i igračke“ u Okeanografskom Muzeju u Monaku, a 2018. Nagradu Sava Šumanović za savremenu umetnost u Novom Sadu. Živi i radi u Parizu.



Blizak krugu postminimalista i zagovornik jedne posebne kulture interdisciplinarnog mišljenja i pristupa umetnosti koja se od početka 90-tih negovala u okviru Instituta visokih studija likovnih umetnosti u Parizu (Institut des Hautes Etudes des Arts Plastiques/IHEAP), krugu njenih najbližih saradnika okupljenih oko Pontusa Hultena, Serža Fošroa i Danijela Birena – od inicijalnog nauka klasičnog slikarstva, Igor Antić razvija prošireni lingvistički model umetnosti i vremenom profiliše jedinstvene prototipove svojih in situ instalacija. Ove instalacije u prostoru, moguće je razumeti kao situacionističko „oneobičavanje“ (diverzija?) konvencionalnih linija prolaza, ustaljene tradicije mišljenja ili mesta komunikacijske razmene javnog prostora. Različitim postupcima uvek se iznova  demaskira prag institucionalnih i diskurzivnih moći kulture i njenog jezika koji zaklanjaju prostore individualnog govora i njegovih plodonosnih razmena.


               
Izložba pod nazivom „Pozicioniranje 2“ u Galeriji „Beograd“, nastavak je projekta koji otpočinje intervencijom u Galeriji „Rajka Mamuzića“ u Novom Sadu 2019. godine, a tiče se pozicioniranje autora u odnosu na istorijsko-umetničke tokove, tržište, kao i prakse kolekcioniranja kod nas. Prototipi ove instalacije su veštački konstruisana stabla čiji su gradivni elementi, dimenzije i „lingvistički sastavi“ poruka ispisanih na listovima razgranatog drveta – generisali pitanja koja upućuju na konkretne probleme prakse i protokola u umetnosti, na njene opipljive procese, antagonizme i niz međusobno povezanih akcija. Tako se autor prema estetici i filozofiji umetnosti, postavlja jednako analitički kao i prema njenim istorijskim ili faktičkim dometima; njegovo se istraživanje bavi egzistencijom umetnika, muzeja i galerija, jednovremeno sa životom nestajućeg artefakta i umetnošću ideje. U njegovim se razradama o umetničkom objektu debatuje kao o „subjektu“ koji elokventno komunicira sa svojim prostornim okruženjem; pregovara o modusima recepcije umetničkog dela i njegovoj čulnosti; postavljaju pitanje kolekcionarske intime i njenih kontroverza; o „tržištu umetnosti“ govori iz perspektive nedostajućih društvenih vizija i „umetnosti tržišta u krizi“...

Jelena Krivokapić, istoričar umetnosti (iz predgovora kataloga)