Slike Bojana Timotijevića same po sebi stvaraju ambijent koji prevazilazi uobičajeno tumačenje slikarstva. Zalazeći u mistične aspekte pomoću simbola, ali i jasnih predstava, slike polaze od čovekovog profanog samorazumevanja krećući se ka mysterium fascinans. Što je i razumljivo jer kad izgubimo reči koje su izgradile razum nastupa mističnost koja je odlika neuhvatljivog i neopisivog duha za kojim se traga.