Pretraga

Kolonija Helena 2008.





Sam pojam slikarska kolonija, star je nekoliko stotina godina. Ideje prvih kolonija bilo je okupljanje slkara u prirodnom ambijentu i stvaranje pod vedrim nebom kako bi se razmenjivala umetnička iskustva. Boravilo se na odabranom mestu nekoliko dana ili više nedelja, a cilj je uvek bio promena sredine koja će pozitivno uticati na umetničko nadahnuće, jedan drugačiji vid stvaranja i interakcija sa kolegama. Taj način slikanja održao se do današnjih dana.



Umetnička kolonija pod nazivom «Helena» ima drugačije viđenje samog pojma te reči. Naime, već drugu godinu za redom, na poziv organizatora, umetnici provode desetak dana u Grčkoj, gde u autentičnom primorskom ambijentu, provode vreme družeći se sa kolegama, razmenjujući iskustva, ali i radeći. Ono što koloniju Helena odvaja od drugih je što umetnike ne uslovljava vremenom, tehnikom, a ni brojem slika već oni po sopstvenom nahođenju biraju slike kojima će se predstaviti na izložbi koja se održava u istoimenoj galeriji.



Ove godine na poziv organizatora manifstacije i vlasnika galerije «Helena», gospođe Ljiljane Radošević, odazvalo se osamnaest umetnika: Olivera Grbić, Tatjana Pirović Stefanović, Momčilo Antonović, Milan Stašević, Živko Đak, Božidar Damjanovski, Kemal Ramujkić, Milan Pivnički, Željko Đurović, Ljuba Popadić, Živomir Popović, Srđan Đile Marković, Zoran Tešanović, Predrag Todorović, Budimir Dimitrijević, kao i gosti kolonije Momčilo Macanović i Saša Marjanović od domaćih i Auken Turanli kao jedini strani autor.



Olivera Grbić, umetnica koja po širini koncepcije i slikarskim kvalitetima spada u red najboljih pejzažista poetskog realizma na srpskoj likovnoj ceni, ovog puta predstavila je pejzaž u kome su svedenost boje, slikane površine i istraživanja na polju forme njen glavni akcenat.



Tatjana Pirović Stefanović afirmisana je kao vrsan pejzažista. Svoju inspiraciju nalazi na brojnim putovanjima, ali i u gradu u kojem živi i radi i koga često predstavlja na slikama. Interesantne predele prikazuje jakim koloritom, energičnim potezom što doprinosi utisku svežine, vedrine i poletnosti njenih platana.



Momčilo Antonović nastavlja svoju prepoznatljivu seriju slika «Beograd na meteorima». Raspevan, ekspresionistički u bojama i potezima, Antonović i ovog puta predstavlja znamenitosti Beograda poput Hrama svetog Save, Saborne crkve, Crkve Svetog Marka na jedan, samo njemu specifičan način. Uz pomoć jake boje uspostavlja dinaminku, a fokusira se na ono što mu u datom trenutku ostavlja najsnažniji utisak.



Milan Stašević je svoj svet fantastičnih motiva u kojem se «druže» životinje, geometijska tela, simboli, ljudi, preveo u specifičan znakovni sistem. Na svakoj od slika, oseća se pokret, snaga i životna energija koja pokreće i upravlja svetom.



Živko Đak na jedan, njemu svojstven način posmatra ljude oko sebe. Na njegovim platnima se oseća neka ustreptala atmosfera koju naglašava dinamičnim kompozicionim rešenjima i vedrim bojama. Ljude prikazuje fragmentarno, otkrivajući na ženskim telima detalj, nagoveštaj koji golica maštu.



Božidar Damjanovski jedan je od prvih naših slikara izrazite postmoderne vokacije koji u hiperealističnom maniru, sledeći načela kanona antičke umetnosti, parafrazira motive iz klasične umetnosti i evocira skulpture na svojim platnima. Te slike su samim tim simboli prošlosti i sadašnjosti, prolaznosti i večnosti, od kojih ni ovog puta nije odustao.



Kemal Ramujkić je jedan od najprefinjenijih slikara figurativne orijentacije, koji crpi inspiraciju iz poentilista i francuskih impresionista. Gusti, kratki potezi dočaravaju treperenje vazduha koje se na svakoj od njegovih slika jasno oseća. Svedenost motiva na slikama daje im posebnu draž.



Milan Pivnički verodostojno, u duhu starih majstora, oslikava vojvođanske predele i salaše. Mir, spokoj, tišina i dostojanstvenost je ono što zrači iz njegovih platana.



Željko Đurović, nas nesvesno uvlači u svoj svet snoviđenja, vila i vilenjaka, morskih sirena, fantastićnih bića, bajkovitih predela morskih dubina i nebeskih visina, koji nam dočarava kroz obilje jakih boja i smelih kontrasta svetlosti i senke.



Ljubomir Popadić prepoznatljiv je po realističnim motivima koje vešto uklapa u tradicionalno slikarstvo. Ovog puta predstavio je osunčana vrata i prozore, koji lirski dočaravaju mediteranski duh. Popadić se fokusira na segment prepuštajući nam da u glavi zaokružimo celinu i sklopimo kockice mozaika.



Živomir Popović, beogradski slikar, mnogo je prisutniji na evropskoj sceni nego na domaćoj. Pogled na svet koji predstavlja je futuristički, neralni, to je svet fantastičnih životinja, vanvremenskih i nadrealnih bića koja nas posmatraju sa njegovih platana. Moglo bi se reći da je Popović kritičar savremenog društva.



Srđan Đile Marković označen je kao "underground umetnik, muzičar i kompozitor postpankovske epohe koji intrigira publiku svojim likovnim i scenskim nastupima". Ono što se prvo uočava u njegovim delima je veliko oslanjanje na strip, naglašena ilustrativnost i doza humora koji imaju za cilj da razbiju iskrivljene predstave o društvenom identitetu i čoveku kao pojedincu unutar društva, dok njegova platna deluju kao karikature modernog društva.



Zoran Tešanović, slikar okrenut nekim drugim svetovima, koji prikazuje svet lepotica i zveri, morskih sirena, mornara, jednoroga i raznih drugih bića iz čudne šume i morskih dubina. Sva ta bića su na njegovim slikama u pastelnim, živim bojama, koja odišu pozitivnom energijom.



Predrag Todorović nas svojim istančanim i bajkovitim vizijama, detaljima koje primećuje oko sebe, polako uvodi u svet bajki i nekih davnih vremena, nenametljivo nudeći da nas povede u te čudesne, daleke i pomalo mistično zaboravljene predele i epohe.



Likovi smešteni u metafizičke predele na slikama Budimira Dimitrijevića upućuju na mediteranske prizore ili pastoralne idile, u svakom slučaju su vanvremenska i imaginarna lična sećanja.



Momčilo Macanović, poznati crnogorski umetnik hiperealizama, koji nas sa mnogo veštine, romantike, detalja, nostalgičnog bola i diskretne emocije vraća u period renesanse, koja ga svakako nadahnjuje.



Saša Marjanović, umetnik mlađe generacije, na jedan sebi svojstven način, dočarava nam svet koji vidi oko sebe. Prigušen kolorit, monohramna paleta njegovih boja i istraživanje na polju forme, teksture i slikane površine ono su što definiše njegova platna.



Auken Turanli u smelim kompozicijama postupkom bliskim enformelu, ispituje različite teksture materijala aplicirajući razne neslikarske elemente, prevazilazi dvodimenzialnost uobičajenu za sliku kao medijum i ulazi u prosto r posmatrača.



Izložba galerije Helena predstavlja delimični uvid u aktuelna dešavanja na likovnoj sceni regiona i njen doprinos je upravo u tome.





Tijana Stojiljković

istoričar umetnosti

u Beogradu, decembar 2008.