Pretraga
Posetioci zainteresovani za ovaj portfolio posetili su još:
Pavel Đurković
Marija Pavlović
Milan Stašević
Lidija Bogdanović
Ivana Stojaković
Milica Jokić
Veljko Stanojević
Konstantin Danil
Milan Tucović
Miodrag B. Protić
Zvezdane zaprege - Auriga*
Kао umetnik koji svakom svojom novom izložbom predstavlja javnosti i jedan novi program Aleksandar Cvetković stvara, ako se pogleda unazad njegov celokupni opus, specifičnu konstelaciju u kojoj radoznali istraživač može prepoznati da svaki od ovih pojedinačnih pro-grama predstavlja deo opštijeg plana u kome umetnik ostvaruje pojedinačne stavove sopstvenog umetničkog prosedea.
Ovaj pogled nam takođe govori da se Cvetković, bez obzira na povremene, kraće ili duže ekskurse u druge discipline ili postupke, pa čak i tada, pre-vashodno bavi slikom, materijom i pikturalnim strukturama kroz koje gradi svoj asocijativni diskurs. Jasno je da, unutar ovog globalnog programa, autor, upotrebimo terminologiju muzikologije, sprovodi određenu dinamiku, tempo, ritam, harmonije i, u vezi sa tim, varira svoje poetske skale i spektar senzibiliteta. Jedna od tih poetskih linija, koju umetnik danas na neki način sledi, može se pratiti od ciklusa "Formiranje oblaka" slike/grafike "Meteor II", prekoserije crteža i slika pod nazivom "Astronomski atlas" i serije slika "Moja draga kometa" pa sve do ove izložbe kojom se zatvara poetski krug. To je ona linija koja se tematski bavi sazvežđem, dok u širem smislu podrazumeva i različite odnose među pojmovima i različitim strukturalnim nivoima slike.
Svakako da ova izložba svesno polemiše sa ranim delima ovog poetskog kruga, jer su je ona na neki način inicirala. Ali, izložba donosi i potpuno nova rešenja u domenu tematskog predstavljanja i pikturalnih izraza. Postoje najmanje dva razloga za povratak autora sopstvenim počecima: prvi je ponovno taragnje za poetskom tajnom koja je tek delimično razotkrivena ranim delima, a drugi je potreba da se takva poetska linija kruniše konačnim otkrićem svemirske dubine ili, pak, posmatrajući iz slikarskog ugla, prostornih i značenjskih mogućnosti ultramarina. Odakle, ako se zapitamo po čemu se aktuelni diskurs razlikuje od daljih ili bližih ishodišta, onda sa pravom možemo ustvrditi da se radi o načinu konstruisanja slike, a u vezi sa tim i stvaranjem poetskih i asocijativnih govora koje iz toga proističu. Dok su prethodni ciklusi građeni kao analitički i pseudo naučni dijagrami (Oblaci, Meteor II), intervencije (crni tragovi upaljenih šibica na papiru proizvode mapu sazveždja - Andromeda) ili spektakli (olovke formiraju kometu koja proizvodi izuzetno atraktivne učinke za oko), dotle se ovaj poslednji ciklus bavi smirenijim, ali ne manje atraktivnim istraživanjem hibridne prirode života iz čega proističu i hibridne strukture slike.
Postoje aspekti života koji su apstraktni i realno nepojmljivi, no izuzetno intrigirajući, poput najrazličitijih vizuelnih, emotskih i simboličkih manifestacija dubokih prostranstava svemira u tamnoj noći, kao što postoje i krajnje konkretne strukture i činjenice života koje su, na žalost, uslovljene njegovim fizičkim svojstvima. Kao što život sam prepliće materijalne i metafizičke strukture, tako je i poseban život slike konstruisan kao permanentno prožimanje njene materijalne strukture, konkretnih nanosa bojene materije i apliciranih znakovnih detalja sa čitavim poljem slobodnih asocijacija na koje nas autor, zahvaljujući veštoj obradi materije, navodi.
Ova izložba otkriva izuzetne mogućnosti ultramarina na putu prema tamnom, metafizički neprozirnom u okviru razrade problema preplitanja hibridnosti života i hibridnosti slilke. Na širokom fonu moćnog i noćnog ultramarina koji simbolizuje tajnu života, u beskrajnom prostoru stoje spržene zvezde u kojima počivaju sećanja na voljene i na one kojih nema. Neko je jednom rekao da na nebu postoji upravo onoliko zvezda koliko je i Ijudi, od postanka sveta do danas, hodalo zemljom. Na neki način, ova izložba je posvećena čoveku - njegovoj krhkosti, njegovoj trajnosti i njegovoj dubokoj tajni.
* Region koji obuhvata sazvežđa Kočijaša, Bika i Perseja je jedno od najbogatijih na nebu. U njemu se nalazi čitav spektar nebeskih objekata, od predivnih zvezdanih jata, pa do spektakularnih varijabilnih zvezda. Sazvežđe Aurige je lako prepoznatljivo po obliku koji podseća na pentagram, severno od sazvežđa Bika. Sazvežđe Kočijaša deli jednu zvezdu zajedno sa obližnjim sazvežđem Bika (Taurus). Ta zvezda formira vrh Bikovog levog roga, kao i desno stopalo Kočijaša. Sazvežđe prikazuje Kočijaša koji drži kozu, Almathea, koja je dojila Zeusa kada ga je majka sklonila od Hronosa, njegovog opasnog oca. Ovo je i razlog zašto je glavna zvezda u sazvežđu nazvana Capella, "koza" na latinskom. Kočijaši su u prošlosti vozili kočije, odnosno kola, koja su prevozila kako bogove, tako i Ijude, a istovremeno su brinuli o bremenitim životinjama koje su ih pratile na njihovim putovanjima. Negde se, pak, pominje da sazvežđe, u stvari, predstavlja Erichtoniusa, legendarnog kralja Atine koji je izumeo kočije sa četiri upregnuta konja.