Pretraga
Posetioci zainteresovani za ovaj portfolio posetili su još:
Jasmina Čubrilo
Nikola Šuica
Saša Janjić
Lidija Merenik
Kosta Bogdanović
Milan Konjović
Aleksandar Kumrić
Jovan Bijelić
Stojan Aralica
Kosta Hakman
"Sa druge strane krsta"
Polazište za nastanak ciklusa slika "Sa druge stane krsta", nalazi se u samoj mogućnosti prepoznavanja specifične likovnosti u građi intimne dokumentarnosti. Iz autorske pozicije odnosa prema modernističkom nasleđu slikar Milomir Romanović se opredeljuje za redukovan apstraktni izraz primarnog kolorističkog opsega i naglašenih dimenzija platna. Pomenute formalističke kvalifikacije predstavljaju fizičku pojavnost svojevrsnog pamćenja, procesa čišćenja, pražnjenja i odstranjivanja, kao misaone podloge za stvaralački postupak.
Gotovo svi aspekti izloženih radova sabiraju se oko pojma praznine, kao ključnog mesta i idejnog fokusa celine. On prevazilazi pojmovno markiranje označavajući intimno stanje, kompleksnu vertikalu ličnog oslobađanja i mesto dekontaminiranog ishoda.
Procesualnost individualnog pražnjenja dovedena je do stepena vizuelnog iskaza. Tipološki ona se graniči sa svojevrsnim automatizmom, ali ne na način nekontrolisanog diktata svesti ili potencijala podsvesti istorijskih avangardi, već je vođena principom redukcije. Princip redukcije je iniciran duhovnim načelom, a koji se kao norma autentičnog iskustva, najpre može dovesti u dijalošku vezu sa autorskim principom Arnulfa Rajnera.
Dobijeni su ispražnjeni prostori oslobođeni stečenih sadržaja, značenja, i likovne logike. Kao hronologija preobražaja, u njima se zadržavaju i osećaju energije prethodnog prisustva, ali samo kao sporadične sugestije. Na platnima je ishodište ličnog zadobijanja praznine, koje je iz dramatične umetničke situacije postalo područje nove tišine. Tu se mistični sloj slike osvešćuje u prisustvo religioznog elementa, spontano oblikujući eshatološku potrebu čoveka i umetnika.
Želja za memorisanjem praznine rasteretila je tradicionalni medij slike mnogih likovnih kategorija. Ono što se uočava kao karakteristika radova je namera umetnika da oskudnom vizuelnom prezentnošću i nedovršenošću
iskaže likovne mogućnosti stanja i tokova unutrašnjih sadržaja. Zapravo, postupak slikanja zamenjen je bojenjem, tačnije presvlačenjem platna bojom svedene pigmentacije, kojom se popunjavaju i čine vidljivim polja događaja i preobražaja.
Sama fiziologija slike je usvojila mehaniku poteza u kojoj je proces depersonalizacije umetnika pretpostavljen ideji celovitosti i sjedinjenja.
Monumentalni format ukazuje na aktivacioni potencijal slike samim predmetnim oblikom. Razvija se gotovo taktilna relacija površine zida i površine slike koja likovnim sredstvima oslobađa prazninu. Ovaj koreografski produžetak slike sugeriše pokretljivost prostorne ideje praznine i potrebe umetnika da pomeri limite tradicionalne slike, zarad optičke i estetske angažovanosti posmatrača. U novonastalom mikroporetku, slike imaju ulogu monolitnih nosilaca oprostorenog iskustva praznine.
Marka Tomić Đurić