Umetnik

Aleksandra Stefanov

Prati umetnika

Pretraga

Aleksandra Stefanov, o slikarstvu Tadije Janičića

Tadija Janičić predstavnik je generacije mlađih umetnika, koja svoj umetnički diskurs ostvaruje u okvirima tradicionalnih medija, sa nesumnjivim savremenim likovnim intencijama. Izrazito zrela i samosvojna, njegova likovna poetika rezultat je dubokog kognitivnog procesa i snažne emotivnosti. Raniju preokupaciju crtežom, Tadija proširuje istraživanjem likovnih elemenata i umetničko-estetskih zahteva. Sublimacijom plastične forme, čvrstoćom kompozicije i snažnim koloritom nastaju monumentalne savremene alegorije. Na programskom planu one su ironična kritika društvene stvarnosti. Ipak, njegovo slikarstvo nije „angažovano“ i određeno socijalnim i kulturnim trenutkom. Tadija razvija jedinstvenu ikonografiju arhetipskog karaktera. Iskazane likovnim jezikom, pojave i fenomeni savremenog čoveka postaju nosioci univerzalnih poruka. Metaforična je i njihova figuralnost. Prepoznatljiva, „obezličena, crna figura“ iz prethodnog perioda, u ovom ciklusu dobija, uslovno, „optimističnu formu“ i polnu određenost. Ona ostaje idejni nosilac kompozicije i simbol je čovečanstva zaokupljenog banalnim problemima. Izborom tema, ponavljanjem motiva i arhetipske muške i ženske figure, kao i potrebom za slikama rađenim u ciklusima ili serijama, nastaje specifična morfologija likovnog i umetničkog izraza. Efekat opšte površnosti i dekadentnosti umetnik postiže i promišljenom upotrebom likovnih elemenata, plošnom formom i dvodimenzionalnošću, ponekad dekorativno rešenim prostorom. Njegove predstave, eksplicitno svedene, impliciraju metajezike svojom višeznačnošću... Duhovito, groteskno i ironično – umetnik kritikuje isprazno bitisanje savremenog čoveka zadovoljnog konformizmom materijalnog sveta.

Slikarstvo Tadije Janičića, alegorijski uobličeno, postaje nosilac jedne vrste „nove duhovnosti“, kao jedinog ishodišta u svetu prolaznih vrednosti.

Aleksandra Stefanov