Pretraga
Posetioci zainteresovani za ovaj portfolio posetili su još:
Milan Marinković Cile
Dragan Malešević Tapi
Jugoslav Ocokoljić
Milica Jokić
Mihailo Đoković Tikalo
Dušan Otašević
Predrag Popara
Tijana Stojiljković
Ljiljana Subotić
Miodrag Kolarić
Put svile
Put svile
Oni koji su pročitali istoimeni roman Aleksandra Barika, osetiće srodnost njegovog nežnog, sporog, eliptičnog pripovedanja sa slikarstvom na svili Marije Tasovac. Ma kako koloristički bujne, njene haljine-slike, marame-slike, panoi-slike, nose atmosferu belog, tananog, mističnog, neuhvatljivog u isto vreme, poput dodira ove materije, nekad cenjene više od zlata, na ljudskoj puti.
Retki su stvaraoci čija je pojava svet u takvom skladu sa njihovim radom, kao što je to u slučaju Marie, Marije, francuske i naše, umetnice ekspertske preciznosti u tehnici gutta, koja traži izuzetnu koncentraciju na detalj, sličnu Zen – apsolutnoj kontemplaciji i posvećenosti. Ipak, razlika je bitna – umesto da se zadrži na sopstvenom duhovnom ekvilibrijumu, ona ga prenosi na svaki kvadratni centimetar svile, koji se dalje razvija u celinu, precizno vođenu linearnom strukturom. Kako bi se inače sa toliko punoće, unutrašnjeg svetlucanja, određenosti u površini i formi, prenela boja kroz čitav niz postupaka rada na horizontalnoj konstrukciji, koja podseća na kombinaciju štafelaja i razboja? Početak ovog procesa obeležen je crtežom, zatim preparacijom lepkom i nanosom boje posebnom četkom i , naposletku, tu je i dvosatna obrada parom na cilindru, koja predstavlja završni dodir ruke, dajući trajnost i sjaj. Mada svež i sofisticrano kontrasan kolorit nameće kao dominantna oznaka Marijinog slikarstva, njegova je manje vidljiva, crtačka podloga predstavlja osnovu projekcije opšte kompozicije i svakog, najmanjeg detalja. Iza razigranosti motiva, simbola, poteza, stoji beskompromisna preciznost, konstruktivistički plan koji uključuje i osećaj za percepciju posmatrača, znalačko i iskustveno poznavanje primanja u „unutrašnjem oku“ svih vrsta kontrasta, grafički definisanih oblika, sugestije pokretljivosti formi...
Odabir od 8 haljina i 7 panoa za 38 samostalnu izložbu u gotovo tri decenije dugoj karijeri, takođe nije slučajan niti jednostavno određen ciklusom sa dominantnim motivom Zmaja. Iza simbolike broja 8 stoji intimna priča, tanana i nesaopštiva kao što je i sama materija svile. Lakše je saopštiva transpozicija simbolike Zmaja, koji u istočnim kulturama znači sve najbolje, zaštitnički se odnoseći prema ljudskoj sudbini, podsticajno prema slabima i posustalima. Sve je suprotno od hrišćanske tradicije u kojoj je, kao simbol niskih strasti, mračnih sila pobeđen od svetog ratnika Georgija. Ratnici su na haljinama Samuraji, viđeni kao zaštitnici ženstvenosti, u modernom smislu, večno zauzeti, večno na putu. Direktan izvor Marijine inspiracije nije u tradicionalnom, vekovima nadograđivanom značenju simbola, već u nečemu potpuno savremenom – repertoaru motiva i simbolički tatoo-arta. Ipak, primarni cilj nije prenos simboličkog sadržaja, mada je prisutan, već uspostavljanje tautologije koža-svila, pokretljivosti ikonografije koja se, putem oslikanog odevnog predmeta, potpuno povezuju sa telom i puti, pokreću se u skladu sa njegovim najfinijim vibracijama, jednako kao i sa najekspresivnijim pokretima. Jedno od bazičnih obeležja mode – metonimija, ili aspekt spajanja, dodira, pretapanja značenja, (po Đilu Dorflesu u njegovom čuvenom ogledu „Moda“), a kroz njega i isticanja određenog dela tela (npr. Korset-grudi), ovde se proširuje na najveći i najdelikatniji organ-kožu. Umetnica širokog intelektualnog horiznta i radozlanosti, Marija je u dalekoistočnim kulturama, grafici, primenjenoj umentosti, ritualima, No i Kabuki teatru, katkad i u repertoaru afričke umetnosti, pronašla izvor inspiracije pre svega, za formiranje kompozicije u planovima, bez klasične perspektive, potom i ekspresivnog, ali vrlo odmerenog grafizma. Njen indetitet je, ipak, suštinski urban i savremen, u pojedinim ciklusima u skladu sa podkulturama, strip ili pop-art načinom izražavanja. Haljine minimalne konstrukcije, na izložbi, savršeno korespondiraju sa urođenim senzibilitetom urbane mlade dame, koja ne prihvata diktat tendencija, ali ih pažljivo osluškuje i bira, šta više živi život umetnika metropole – u ekvilibrijumu prema street i eltinoj kulturi podjednako, kao i sa sopstvenim unutrašnjim svetom. Ako bismo u samom procesu stvaranja mogli da pronađemo konstante koje je određuju onda su to – kontemplacija, transponovanje, neprikosnoveni stil...Središnja je i najvažnija, jer predstavlja kristalizaciju svih uticaja, inspirisanih tačaka i njihov prenos ka složenoj kombiratorici motiva – figurativnih i apstraktnih, odnosa punih i praznih površina, gde je svaka, pa i najmanja nepreciznost, svesno isključena, jer znači gubitak lakoće, dinamike, sjaja pod prepoznatljivim znakom MT. Neuobičajni kontrasti između, maksimalno četiri boje, čine stil spoljne dominacije kolorita, ali i daleko važnijeg-grafizma, postignutog na samo definisanom linijom, već i konturom koja se spontano pojavljuje između obojenih, polja bele i crne.
Kvadratni mini panoi nisu samo prateči deo modne postavke, već su moguća ilustracija mističnog postupka stvaranja slika na svili, koji je zahtevan do bola za one koji u njemu ne osećaju, kao u Barikovom romanu glavni lik (Francuza uzgaivača svilene bube u 19. veku) neodoljiv poziv za neizvestan, za neke sudbinski predodređen, put ka suštini svega....
Mirjana Vajdić Bajić
Datum objavljivanja: