Pretraga

Umetnički direktor Galerije Artget u 2014. godini Aleksandar Kelić kaže da „dok Preradović ostaje veran klasičnom pristupu i crno-beloj fotografiji, Tatarević eksperimentiše kako u koloritu tako i u naknadnoj nadgradnji izvornog snimka. Ono što na prvi pogled udaljava autore u njihovim pristupima je zapravo tačka dodira gde dolazi do izražaja njihova sistematičnost i preciznost u realizaciji autentičnog stava u fotografiji.“



Ostavši veran tehnici kolor fotografije, enterijeru odnosno studiju, Vladimir Tatarević se na sebi specifičan način okreće dekonstrukciji, u ovom slučaju, starih majstora slikarstva. Na njegovim piktorijalnim fotografijama žene transformisane u Lede, Danaje, Venere renesansnih i baroknih remek dela su posvećene isključivo svom unutrašnjem svetu i biću, a ne posmatraču.

Za razliku od Vladimira Tatarevića, Saša Preradović teži jednom minimalističkom konceptu u prikazivanju akta. Uklanjanjem svih sekundarnih detalja i kreiranjem gotovo praznog i neutralnog ambijenta autor usmerava naš pogled isključivo na akt prikazan uglavnom u klasičnim stavovima i gestovima. Pažljivim posmatranjem uočava se da podjednako važnu bravuru kao i samo telo imaju forma, a pre svega svetlost. Razigravanjem tela u potrazi za odgovarajućim formalnim ritmom, Saša Preradović u svojim radovima nastoji da poveže složeno studijsko svetlo i oblik i da preispita zgusnuti repertoar kreativnog prostora u ovoj iscrpljenoj tematici uz pomoć novonastalog mikro-ambijenta.



(Iz uvodnog teksta Ka idealu klasične lepote: dva pogleda Jelene Matić)