Pretraga

Izložba predstavlja rezultat istraživačke studije o emocionalnom i estetskom doživljaju prostornih senzacija iskazanih bojom, formom, svetlošću, senkom i pokretom. Osnovi cilj projekta jeste analiza i kritički osvrt na vizuelne poruke generisane i determinisane savremenom digitalnom kulturom i masmedijima, koji permanentno usložnjavaju naše okruženje, čineći ga perceptivno kompleksnim. Iako savremenu informaciju karakteriše sintetizovana multimedijalnost, vizuelna svojstva čine njen dominantan segment, zbog čega je projekat fokusiran na istraživanje percepcije i recepcije vizuelnog sadržaja poruke.



Polaznu osnovu istraživanja činio je bogat fundus fotografija koje su sakupljane tokom dve godine 2010-11. Fotografije su nastale na najrazličitijim mestima, i sve su napravljene mobilnim telefonom, kako bi se dodatno istakla neformalnost i konstantna prisutnost dinamičnih slika i vizuelnih informacija unutar svakodnevnog životnog prostora i okruženja. Od početnog fundusa, u cilju stvaranja manje kolekcije raznorodne po dinamici sadržaja, selektovane su 32 fotografije. Potom su fotografije prosleđene različitim ispitanicima (pol, godine, obrazovanje, profesija) čiji je zadatak bio da jednom rečju ili kratkom rečenicom iskažu emocionalni ili asocijativni doživljaj posmatrane fotografije. U skladu sa datim odgovorima kreiran je odgovarajući grafičko-tipografski sklop koji je nanovo integrisan unutar same fotografije, čineći sa njom jedinstvenu vizuelnu poruku. Na ovaj način izvršena je snažna sinergija tri elementa: SLIKA – INFORMACIJA – GRAFIKA, koji su nastali na bazi istovetne vizuelne senzacije, kao svojevrstan emocionalni doživljaj poruke okruženja.





(…) Sintetizovana valorizacija i tumačenje vizuelne poruke podrazumeva konsekventan proces apstrahovanja njenih činilaca, u kome dolazi do demistifikacije i struktuiranja imanentih fragmenata sadržaja. Na ovaj način, otklonom od antropomorfnih i neposrednih prostornih konstituenata, stvara se mogućnost vizibilnog čitanja poruke, što podrazumeva metastanje vidljivog ili vizuelno doživljenog. U takvim okolnostima, integrisanje apriorno nevizuelnih sadržaja u okvire vizuelnog poimanja informacija, dovodi do privida disharmonizacije perceptivnog procesa. Ipak, nastojanje da se u kontekst vizuelnog unese određena vrsta verbalnog jezika ili narativa proističe iz težnje sintetizovanog i višeslojnog opažanja poruke, a ne iz semiološkog izjednačavanja ova dva jezika. Narativ u kontekstu vizuelnog možemo tumačiti kao vrstu verbalnog diskursa, koji u znatnoj meri definiše sam vizibilitet vizuelnog sadržaja, prevodeći ga u domen simulakruma. Ovim se često marginalizovan i na psihološko-perceptivnom rubu pozicioniran jezik implicitno prevodi u samu srž procesa tumačenja, procenjivanja, pa na posletku i pamćenja vizuelne poruke. (V. Kovač // Beograd, oktobar 2012)





(Izvod iz recenzije) v.prof. mr Milorad Mladenović / Univerzitet u Beogradu – Arhitektonski fakultet



Rad Vladimira Kovača predstavlja jedinstven koncept u kome se proširuje polje dizajna u težnji za sintezom dizajna sa jezikom vizuelnih umetnosti. U tom konceptu se dizajn kojim se Kovač prevashodno bavi, metodološki upotrebljava kao nesvrhovit i ne nužno svrsi primeren vizuelni identitet da bi se kroz proces, materijal koji je načelno dizajnerski, transponovao u artificijelni koncept i dobio novo značenje i svrhu. Tim se procesom ne ukida postupak dizajniranja, već se proširuje njegovo polje značenja.



Dizajnersko postupanje koje teži složenijoj formi odvija se u ideji samog autora da bude medijator vizuelnog materijala koji je ili efemeran, kao niz fotografija koje predstavljaju isključivo apstraktan vizuelni materijal koje sam autor proizvodi, ili složen, kao reakcija drugih lica na senzacije apstraktne vizuelne potke koja im se nudi. Kovač se postavlja u ulogu medijatora koji generiše koncept, preuzimajući upravo onu ulogu kakvu arhitekta ima: on ne barata samim apstraktnim idejama već artikuliše datosti koje pronalazi i nudi, a koje njegovim dizajnerskim radom teku ka sintetizaciji sa reakcijama „korisnika“. Time on ostvaruje kvalitetan vizuelni materijal koji se autorizuje ali u kome su uticaji na njegovo postupanje datosti, a ne sopstveni autorski ad hoc izbor.



Nezavisno od toga što se svaki pojedinačni dizajnerki proizvod može tretirati kao samosvojan i samodovoljan, tek u nizanju takvog materijala ostvaruje se ukupna konceptualna ideja autora. Ona omogućava da se u prvi plan istaknu sasvim različita i uvek jedinstvena rešenja koja ne proizilaze iz krutog i nametljivog dizajnerskog stava, već iz okolnosti da u uslovima bogatstva koje nudi kako prirodno okruženje tako i asocijativno polje korisnika nije moguće uspostaviti jedinstven vizuelni identitet već da tek osmišljen koncept u saglasju sa okolnostima može da, uz pomoć arhitekta, dizajnera ili vizuelnog umetnika, dođe do svog sintetizovanog identiteta.





Vladimir Kovač je rođen u Trebinju (BiH), 1984. godine. Osnovne i mаster studije završio nа Arhitektonskom fаkultetu Univerzitetа u Beogrаdu, gde trenutno pohаđа treću godinu doktorskih studijа. Na istom fakultetu je angažovan u zvanju аsistenta zа oblаst Vizuelne komunikаcije i аrhitektonskа grаfikа na Depаrtmаnu zа arhitekturu.

Dobitnik je 15 nаgrаdа na domaćim i međunarodnim konkursima iz oblаsti vizuelnih komunikacija i arhitekture, među kojima se izdvajaju: Prva nagrada na međunarodnom konkursu za redizajn vizuelnog identiteta brenda Elektroprivreda Srbije, Treća nagrada na međunarodnom konkursu za dizajn brenda Centra za promociju nauke Republike Srbije, Drugo mesto na međunarodnom konkursu za grafičko rešenje oficijalne maskote Olimpiskog tima Srbije u Londonu 2012. Takođe, dobitnik je i značajnih nacionalnih strukovih priznanja: Godišnja nagrada ULUPUDS-a za dizajn 2011, Jugoslovenska nagrada za dizajn Nenad Čonkić 2012, kao i ERSTE nagrada Klub 27 za najuspešnije mlade ljude Srbije u oblasti umetnosti. Imao je jednu samostalnu i učestvovаo je nа preko 25 kolektivnih izložbi u zemlji i inostranstvu.



Pored umetničkog intezivno se bavi i naučnim radom, pokušavajući da stečena saznanja primeni u umetničkoj praksi. Fokus naučnog rada predstavlja istraživanje vizuelne percepcije i reprezentacije u domenu grafičke i arhitektonske forme. Za svoje aktivnosti u domenu nauke višestruko je nagrađivan prestižnom stipendijom Fonda Dr Milan Jelić, a dobitnik je i Godišnje nagrade Univerziteta u Beogradu za najbolji studentski naučno-istraživački rad. Permanentno polje naučnog delovanja predstavljaju autorska predavanja, učešća na simpozijumima, kao i vođenje stručnih radionica. Publikovao je preko 40 naučnih radova i stručno-umetničkih projekata iz oblasti arhitekture i vizuelnih komunikacija.



Člаn je Dizаjn sekcije Udruženjа likovnih umetnikа primenjenih umetnosti i dizаjnerа Srbije (ULUPUDS), Internacional Council of Graphic Design Association (ICOGRADA), Internacional Council of Societies of Industrial Design (ISCID).