Pretraga

Tadija Janičić predani je posmatrač–svedok–učesnik. Pored toga što su inteligentne, katkad jetko humorne i groteskno angažovane ― njegove slike i skulpture su studije naravi ali i svakodnevne, intimne, multipoetičke i autobiografske dnevničke zabeleške. Uostalom, kompleksnost i istovremena banalnost sveta u kom živimo i ne može se doživeti ni posredovati drugačije do upravo ličnim iskustvom. Budući od onih slikara koji se permanentno i dosledno bave životom savremenog čoveka ― Janičić prikazuje one aspekte tog života koji na videlo iznose njegove psihološke, emotivne i socijalne nesrazmere, nedoslednosti, nespokojstva, nesigurnosti, teskobe, raspolućenosti, osujećenosti i ostale uskraćenosti i konfuzije...

Preispitujući relativnost i privremenost moralnih, etičkih pa i umetničkih normi sveta koji ga okružuje, Tadija je za ključnu strategiju svog slikarstva izabrao (auto)ironijsko poigravanje sa motivima i mitovima današnjice. Zaglavljeni između latentne želje i hroničnih ne/mogućnosti njenog ispunjenja, obični likovi sa Tadijinih slika, vrlo slični nama, uhvaćeni su u klopku sveta u kome svi nešto govore ali u kome su reči odavno izgubile težinu i značenje. U takvom svetu umetnost egzistira kao jezička igra, ali, istovremeno, i igra različitim jezicima.

Narativnost ove umetnosti ne “eksponira” se kao potreba za komunikacijom već, radije, ukazuje na nedostatak/izostanak/izlišnost iste. Na momente, u ovom slikarstvu postoji i nešto atavističko, primordijalno, neke urokljive, sveprisutne oči koje nas odnekud stalno gledaju, upozoravaju, opominju, zavode ili hipnotišu. Isprazna punoća društva današnjice, gde višak informacija nije srazmeran umnožavanju značenja (znanja), slikarstvo Tadije Janičića ― u kom su prirodno isprepleteni urbano i ruralno, uzvišeno i banalno ― čini jednom od onih svežih, pri tom doslednih i kontinuiranih, pojava/glasova kojima teško dostižan ideal umetnosti koja iznov uspeva da nas iznenadi nečim poznatim nije nimalo nedostižan niti stran. Naprotiv!

Nebojša Milenković, Iz teksta za katalog izložbe



Tadija Janičić rođen je 1980. u Nikšiću.  Živi u Novom Sadu.

Obrazovanje:

2000 – 2004 Akademija umetnosti, Novi Sad, Srbija – klasa profesora Milan Blanuše

1995 – 1999 Umetnička škola, Cetinje, Crna Gora



Nagrade:

2008. Prva nagrada 37. novosadskog salona za sliku, Novi Sad

2008. Nagrada YU palete mladih, Vrbas

2003. Najbolji mladi stvaralac u kategoriji crtež u okviru projekta Perspektive II, Art klinika, Novi Sad

2001. Godišnja nagrada za crtež Fakulteta likovnih umjetnosti, Cetinje



Samostalne izložbe:

2013. Galerija Haos, Beograd (crteži)

2012. Galerija 73, Beograd (slike)

2012. Galerija Pizana, Podgorica (slike)

2011. Gallery Art9, Budapest, Hungary (painting)

2011. Galerija Remont, Beograd (Optimizmom u službi života II, slike)

2010. Galerija Nova, Beograd (Optimizmom u službi života, slike)

2009. Galerija Mali likovni salon, Novi Sad (slike)

2009. Galerija Perjanički dom, Podgorica (crteži)

2008. Galerija savremene umetnosti, Smederevo (slike)

2008. Arte galerija, Beograd, (Gic gic, slike)

2008. Galerija kulturnog centra Novog Sada, Novi Sad (slike)

2007. Gallery Pac, Murska Sobota, Slovenia (painting)

2007. Galerija Doma omladine, Beograd (slike)

2007. Galerija Vojvođanske banke, Novi Sad (slike)

2007. Galerija Tableau, Novi Sad (crteži)

2005. Galerija Tableau, Novi Sad (slike)

2005. Art Klinika, Novi Sad (crteži)

2003. Gallery Alterlibre, Osaka, Japan (drawing)

2003. Gallery Den, Tokyo, Japan (drawing)