Pretraga

TEZE O APSURDU



U okviru promocije antimonografije Nenada Rackovića, nazvane po neobjavljenom rukopisu ''Sadomazohisti iz dubine groba'', u Galeriji Fakulteta likovnih umetnosti u Beogradu, biće izloženi foto miksevi sličica i pozadina koje svojim šarenilom pokazuju da apsurd nije u novomilenijumskom životu, već u oblicima prikazivanja kojima umetnik stvara sliku o sebi prihvatajući je kao sopstvenu realnost. Saradnica na projektu, istoričarka umetnosti Olivera Erić, preuzela je na sebe ulogu zaštitnice koja pokušava da umetnikovo sećanje, maštu i svest o okruženju sačuva i otrgne od pustoši koju ostavlja potraga za trenutnom zaradom i težnja ka komercijalnoj pošasti u prostoru i vremenu definisanim kretanjem slike i zvuka brzinom svetlosti.

Izložba je zamišljena kao foto-ambijentalna prezentacija autorskog rada u novim socijalnim dimenzijama umrežavanja kao što su www.myspace.com i www.facebook.com, i kao mozaički oblik razmišljanja u slikama kojima je umetnik prekrivao poznate gradske prostore za ples u toku trajanja minimal tehno partija. Klubska scena i elektronska muzika uticala je na umetnički izbor materijala (plakati, reklame, delovi omota ploča, flajeri, VIP pozivnice) i karakter umetničke intervencije. Prostor galerije neće biti artikulisan u duhu institucionalno-tehnološkog razvoja i eksperimenata u multimedijalnoj umetnosti, nego kao konceptualna postavka koju čini serija od 100 portabl slika (u formatu 31,5 cm x 31,5 cm), bicikl u izlogu galerije, viseći robot sa plafona i jedno razbijeno ogledalo zakrpljeno žutim samolepljivim pravougaonikom. Za otvaranje izložbe je planirana PowerPoint prezentacija koja sadrži dokumentarni i idejni materijal vezan za nastanak ovih radova, kao i prezentaciju mogućeg događaja u formi vizuelne činjenice.

Zamišljena da bude realizovana uz muziku koja se pušta po klubovima, ovom izložbom želi da se pokaže nov oblik saradnje između istoričara umetnosti i umetnika koji zajedno rade na razmeni ideja i mišljenja; napravi spoj klasičnog umetnika (autor je kompjuterski analfabeta i ne koristi mobilni telefon) i savremenog rada sa materijalom kao što je njegovo digitalno prezentovanje; i ukaže da vizuelna umetnost može da zaživi u spoju sa muzikom, ne kao njena ilustracija, nego kao brutalna vizija postojećeg sveta koja se suprotstavlja afirmacijama savremene potrošačke di džej kulture.