Pretraga

Učestvuju: Branko Vučićević, Dušan Makavejev, Milan Vlajčić i Lazar Stojanović

Neobjavljeni rukopis Ranka Munitića o beogradskom kritičarskom krugu i pitanjima filmske kritike, koji se predstavlja u okviru publikacije Prijatelji filma i filmski prijatelj, posvećene ovom našem velikom misliocu, u mnogo čemu je jedan od testamentarnih njegovih radova. Bit te predaje može se pronaći u sledećoj rečenici: „U tom smislu, ova zbirka – Pitanja filmske kritike – mogla bi koristiti i mlađim kolegama koji se danas uvršćuju u povorku ovdašnjih kino-pisaca, novim kritičarima za koje se ne bi uvek moglo reći da su valjano upoznati s tradicijom na koju se nadovezuju: tradicijom koja, bili oni toga svesni ili ne, diktira svojim dometima veoma visoke standarde komunikacije sa filmskom umetnošću.“



Munitićeva sposobnost, po kojoj spada u najređe naše mislioce, da nakon analize iznese i sintetički sud o nekom problemu, posebno je vidljiva u njegovim tumačenjima najbitnijih pitanja umetnosti. Takav je slučaj i u ovom napisu o metodologiji filmske kritike, pitanju sa kojim se ni mnogo veće kulturne sredine nisu prečesto suočavale. Posebna vrednost teksta, kao živa potvrda onoga što tu piše, jeste činjenica da Munitić svoje zaključke ne izvodi u bezvazdušnom prostoru svetske umetnosti i kritike, nego upravo u tradiciji beogradskog kritičarskog kruga. Tako ovaj esej, kao i hrestomatija tekstova koja ga sledi, jesu i moraju biti udžbenik za sve koji žele ne samo da gledaju filmove, nego i da misle o njima.