Pretraga

Na prostoru gdje prošlost preplavljuje historiju, događaji se ocjenjuju sami po sebi, bez racionalne provjere, izvan kontrole povjesnog uma.

Predrag Matvejević iz teksta O mojoj melankoliji – Balkanu

Izložba u Sarajevu je deo šireg projekta pod nazivom Put za Evropu – sa Principom ili bez njega koji je zamišljen kao niz izložbi savremene umetnosti čiji se sadržaj i forma menjaju u zavisnosti od konteksta i prostora. Nije reč o putujućoj izložbi, već o nizu » stanica « vizuelnog istraživanja na teme principa, identiteta (ličnog i kolektivnog), odnosa između političkog i ličnog, između istorije i života u proteklih sto godina.

Vek koji obeležavamo i „proslavljamo“ ostavio je za sobom niz ratova od kojih je svaki sa većim brojem žrtava od prethodnog. Vrednost ljudskog života devalvirana je gotovo do besmisla. Pitanje heroja i antiheroja doživelo je apsolutni trijumf partikularnog interesa. Sa istorijske tačke gledišta, taj vek je sada predmet preispitivanja, uglavnom pripada sećanju, a ono je itekako povezano sa ovim „sada“ i „posle“ jer život i smrt podjednako pripadaju budućnosti naše egzistencije.

I ukoliko pođemo od teze da je istorija zapravo savremena „storija“, ona koju živimo, potreba za stalnim vraćanjem na prošlost i preispitivanjem identiteta, pojašnjava nam Principe na osnovu kojih sada delamo ili ne, o čemu govore radovi srpskih i bosanskih umetnika. Suočavajući se sa ratovima na prostoru bivše Jugolavije devedesetih i odgovornošću, suočavamo se zapravo sa skoro istim pitanjima, a to su pitanja o osećaju stogodišnje nes(a)vršenosti, osujećenog progresa, vrednosne konfuzije i identiteta (ličnog i političkog). Gde pripadamo? Kako nas je ovaj vek ratova oblikovao i uticao na naše živote?



Umetnici: Radoš Antonijević, Edin Vejselović, Ivan Grubanov, Aleksandar Jestrović Jamesdin, Srđan Keča, Marko Lulić, Vladimir Miladinović, Vladimir Nikolić, Marko Tirnanić, Milica Tomić, Ibro Hasanović, Nemanja Cvijanović

Autorke projekta i kustoskinje: Mia David i Zorana Đaković Minniti

Organizator: Kulturni centar Beograda

Autor vizuelnog identiteta: Borut Vild

Podrška: Ministarstvo kulture i informisanja Republike Srbije, Grad Beograd, Collegium Aritsticum



VLADIMIR MILADINOVIĆ

Knindže, Vitezovi Srpske Krajine

Kninlavirani tuš na pairu

2013



„Knindže - Vitezovi Srpske Krajine“ je bio srpski ratno-propagandni strip koji je izlazio tokom jeseni 1991. godine za vreme rata u SFRJ. Objavljena su samo dva broja, a izdavač je bila „Politika“. Glavni junaci ovog stripa su Knindže koji se bore za slobodu Srpske Krajine. Imaju folklorna imena (Sava, Radojica, Milica, Grujica, čak i Starina Novak), predstavljeni su kao izdanci srpske vekovne borbe za slobodu, privrženi su srpskoj veri, ‘svetosavlju’ i vrednostima patrijarhalnog života, ali, istovremeno, imaju sve karakteristike super-junaka stripa: mafijaško iskustvo stečeno u evropskom podzemlju, vladanje svim vrstama savremenih oružja i istočnjačkih borilačkih veština, savršeno znanje stranih jezika, sposobnost da se preruše u ma koji lik u ma kojoj stranoj zemlji i da s lakoćom komuniciraju sa najraznolikijim svetom. Hrvati su prikazani kao srbožderske horde koje ne biraju sredstva da zatru srpsku rasu. Ustaša Ante Jelić uvek sa sobom nosi srbosek, a njegov saborac, kujući planove kako da napadnu Kninsku tvrđavu, kaže: „Za Srbe nema milosti! Nož, metak, konopac! Lijepu našu moramo osloboditi od smrada balkanskih cigana (...) Samo mrtvi Srbi su dobri Srbi“.

Knindže su bile srpska paravojna formacija (specijalna jedinica) koja je učestvovala u ratu u Hrvatskoj na području samoproglašene Republike Srpske Krajine od 1991. do 1995. godine. Prvi komandant ove jedinice bio je Dragan Vasiljković (Kapetan Dragan), državljanin Australije optužen za ratni zločin gde se skrivao pod imenom Danijel Sneden. Kasnije je ova jedinica rasformirana i od nje su kasnije nastali „Vukovi“, a 1996 „Crvene beretke“. Knindže su učestvovale u borbama za Glinu, Benkovac, Obrovac itd. Naziv „Knindže“ nastao je kao igra reči, odnosno spoj reči Knin (glavni grad tzv. RSK) i nindža (maskirani vešti japanski borci). Po Knindžama je dobio nadimak Baja Mali Knindza, koji im je posvetio i pesmu Knindže Krajišnici.



Vladimir Miladinović (1981) rođen u Beogradu, gde živi i radi. Diplomirao je na Fakultetu primenjenih umetnosti, a trenutno je doktorant beogradskog Univerziteta umetnosti – Centar za interdisciplinarne doktorske studije. Deluje u okviru umetničko-teorijske grupe »Četiri lica Omarske« i jedan je od osnivača Inicijative za savremenu umetnost i teoriju u Beogradu. Od 2009. bavi se naučno-istraživačkim radom. http://vladimirmiladinovic.blogspot.com/



VLADIMIR NIKOLIĆ

Kraj sveta

video

1 min 34 sec

2013



Rad Vladimira Nikolića pre svega govori o pitanjima percepcije, čula, oka, uma…i pripada seriji radova pod nazivom Ogledala. S obzirom da koncept ove izložbe između ostalog postavlja i pitanja granica između političkog i ličnog, koji su, hteli mi to ili ne, uvek povezani, Kraj sveta (The End of The World) pripada sferi duboko ličnog, te u tom kontekstu i kontekstu u kojem ga je umetnik pravio – a to je pitanje percepcije (kako i na osnovu čega zapravo donosimo zaključke i delamo) ima posebno mesto na ovoj izložbi. Jer život na kraju ipak nekako uvek pobedi, on teče bez obzira na sve ili zajedno sa svim što teče, što na simboličan način predstavlja pomalo stereotipna slika dečaka sa loptom.



Vladimir Nikolić je rođen 1974. godine u Beogradu. Završio Fakultet likovnih umetnosti u Beogradu 1999, godine u klasi Prof. Mome Antonovića. Nakon studija pohađa Školu za istoriju i teoriju slike pri Centru za savremenu umetnost Beograd. Magistrira 2005. godine na FLU u klasi prof. Čedomira Vasića, upisuje 2010. godine doktorske umetničke studije na istom fakultetu. U svom radu komentariše na satirično-duhovit način društveno-kulturnu semiotiku. Živi i radi u Beogradu. www.vladimir-nikolic.com





IVAN GRUBANOV

Mrtve zastave

instalacija

2013



Ivan Grubanov je strasni kolekcionar zastarelih ostataka moći. Poseduje bogatu kolekciju “Mrtvih zastava”, zastava država koje više ne postoje. Srž Grubanove kolekcije kao i centralna tačka njegovog interesovanja su zastave iz njegove rodne bivše Jugoslavije: federalne zastave, zastave konstitutivnih republika i provincija, zastave radničkih sindikata i Komunističke partije. Sistem verovanja koji je projektovao vrednost i magičnu potentnost ovim objektima više ne postoji i oni ostaju “mrtve maske” ideologije koja ih je jednom stvorila. Kroz opskurni proces koji postavlja izazov slici kao alatu za tumačenje istorije, Grubanov prenosi duh “Mrtvih zastava” u svet slika. On potapa zastave u mešavinu hemikalija i boje i ostavlja ih tako danima dok ne puste boju i otisak svojih bora i simbola na parče čistog platna. Rezultujuće slike nisu menjane rukom ili namerom, već predstavljaju deo dokaza koje su ostavile “Mrtve zastave”, prave odraze i sokove njihovih leševa. Kada se odvoje od izvora, napravljena platna generišu obnovljeni sistem verovanja, njihova dinamična kompozicija, lepota boja i oblika i konotacije koje predstavljaju ih čine veoma ubedljivim slikama. Otelotvorenje na slikama omogućava simboličku zamenu izvora, ono ne samo da projektuje sliku, već zamenjuje biopolitički uticaj zastave biopolitičkom potencijom slike. Autoritet slike počiva na odsustvu autoriteta, izjednačava prisutnost i odsutnost i poziva moćan uticaj na život koji se stalno nadmeće za prepoznavanje. Prema mišljenju Ivana Grubanova, slikati znači boriti se za pravo na kontinuitet.



Ivan Grubanov rođen je 1976. u Beogradu. Pošto je stekao diplomu na Odseku za slikarstvo na Likovnoj akademiji u Beogradu, proveo je dve godine kao predavač na Rijksakademie van beeldende kunsten u Amsterdamu, godinu dana u Delfina Studios u Londonu, i u Casa de Velazquez u Madridu. Samostalno je izlagao u Loock Galerie u Berlinu, Laboratorio 987 u okviru Muzeja savremene umetnosti Kastilje u Leonu, Le Gradnd Cafe Centre d art Contemporian u Sen Nazreu, Galeriji Beogradskog kulturnog centra i Salonu Muzeja savremene umetnosti u Beogradu, Nogueras Blanchard u Barseloni, Stroom Centru za savremenu umetnost u Hagu, RONMANDOS u Roterdamu. U skorije vreme učestvovao je na grupnim izložbama u Gradskoj galeriji u Pragu, na 3. Bijenalu mladih umetnika u Bukureštu, na 10. Bijenalu u Istanbulu, na 1. Bijenalu u Solunu, u Institutu za savremenu umetnost i misao u Atini, u Museo d arte Contemporanea Sannio u Beneventu, u Muzeju Stedelijk, SMART Project Space i De Appel u Amsterdamu, u Drawing Center i Apex Art u Njujorku, Kunsthalle u Bernu, Forum Stadtpark u Gracu, Office Baroque Gallery i Extra City u Antverpenu, South London Gallery, Blackwood Gallery u Torontu, Modernoj galeriji u Ljubljani, Henie Onstad Art Center u Oslu.





RADOŠ ANTONIJEVIĆ

Krst, kavez i krevetac

instalacija

2009-2012



Pet dečijih krevetaca spojenih u niz. Sivo-maslinasta boja, vojna ćebad, kutije za prvu pomoć.

Istorija ponekad ne dozvoljava slobodu izbora.



Radoš Antonijević rođen je 1969 godine. Završio je Fakultet likovnih umetnosti, odsek vajarstvo gde je i doktorirao 2014. godine. Od 2001. Postaje asistent, a od 2007.  je docent na istom fakultetu. Član je nezavisne umetničke asocijacije Treći Beograd (www.trecibeograd.com). Radoš Antonijević u svom radu preispituje medij skulpture i njegove granice, stvarajući umetnička dela koja problematizuju pitanja funkcije, materijalnosti i percepcije. Ova formalna istraživanja uvek su upletena u teme koje dodiruju neuralgične tačke života baveći se aspektima istorije, politike, kulture i društva. Njegovi umetnički radovi konfrontiraju funkciju i oblik i imaju epsku prirodu sa primesama komičnog i tragičnog u istoj slici. Antonijević je izlagao na mnogim samostalnim i zajedničkim izložbamau zemlji i inostranstvu. Njegove skulture u javnom prostoru nalaze se u Bugarskoj, Bosni i Hercegovini, Srbiji. Njegova dela nalaze se u kolekcijama Koč fondacije, kolekcija savremene umetnosti, Istanbul, Turska; Institut za umetnost u javnom prostoru, Grac, Austrija; Internacionalna letnja akademija i simpozijum Ahtopol, Bugarska; Kolekcija Oktobarskisalon, Kulturni centar u Beogradu; Beograd Muzej Savremene umetnosti u Beogradu; Kolekcija „Smotre mermer i zvuci“, Aranđelovac.

rados-antonijevic.weebly.com



NEMANJA CVIJANOVIĆ

Novi predlog: Nacrt Gustava Klimta za realizaciju friza za dnevni boravak u Palati Stoklet u Briselu

olovka, grafit, gvaš, akril, bronza, srebro, zlato, platina, transparentni papir



Nemanja Cvijanović (rođen u Rijeci, Hrvatska, 1972.), živi i radi u Rijeci. Diplomirao na Akademiji lepih umetnosti u Veneciji 1998., a magistrirao na Univerzitetu IUAV 2010. (Venecija). Član je Hrvatske zajednice samostalnih umjetnika, Hrvatskih društava likovnih umjetnika Rijeke i Zagreba, udruženja Drugo more i Samoupravna interesna zajednica iz Rijeke kao i italijanske komunističke partije Rifondazione Comunista. Poslednje izložbe uključuju izložbe u Muzeju savremene umetnosti u Rimu, galeriji Tobačina 001 u Ljubljani, Muzeju moderne i savremene umetnosti u Rijeci, galerijama u Briselu, Parizu, Poznanu, Gvatemali... Kao umetnik-kustos radi od 2009. godine, kada sa kolegama i drugovima iz regije i sveta u Rijeci osniva međunarodnu galeriju SIZ. http://g-siz.com/