Pretraga

Sam naziv izložbe „POGLEDI“ je zapravo jedan osvrt i pogled iz određenog ugla u širokom spektru autora mlađih generacija na beogradskoj likovnoj sceni. Inicijativa umetničkog saveta Galerije ‘73 da otvori godišnju manifestaciju mladih svakako je vredna pažnje sa aspekta obogaćenja likovne scene prestonice, jer je izložba prikaz zrelih i izdefinisanih poetika, nedovoljno izlaganim u gradskim galerijama.

Učesnici ovogodišnje izložbe su: Nataša Kokić, Tijana Kojić, Igor Jovanović, Jovan Jović,  Jelena Kojić, Marija Đurić, Katja Topalović, Tanja Babić, Tamara Pajković, Milica Lazarević, Jelena Stevin, Ivona Pleskonja, Bisenija Tereščenko, Tijana Đoković, Bojan Krstić, Ivan Jeremić, Jovana Petković, Marko Stanković, Milorad Panić, Mina Jović, Biljana Carić, Vida Stefanović, Vojislav Radovanović, Mina Rakidžić i Tara Rodić.



„ Zajedničke izložbe više autora, prezentuju citate i  naznake osobenih likovnih poetika. Na taj način, samo ovlaš upoznajemo rad jedne relativno mlađe grupe ljudi od kojih neki praktično delaju, neki apstraktno i teorijski misle, a neki snevaju. Forma ispoljavanja, te materijalizacija misaonih refleksija ovih autora, zabeležena je tehnomedijskim diverzitetom i varijetetnim koloritnim modulacijama..  Misao o jednom autorskom delu, navodi na sintezu, koincidenciju, komparativnu analizu sa još jednim ili sa još više njih koji su deo iste koncepcije. Delo gubi autonomiju jer je posmatrano kao segment složenijeg izvedbenog obrasca, te se elementi same arhitektonike, koji ga vežu za neko drugo ili potpuno razdvajaju, neminovno traže. Sa tim u vezi, želi se pronići u namere kustosa, ili samih autora, u razloge i povod ovakvom načinu manifestovanja.   Suštinski, u krletci ideje, kao način transmisije od nauma do iskaza, stoji crtež kao esencija, kao primarni element, početak plastičke elaboracije. Dakle, osnov vizuelne komunikacije je crtež – skica, ilustracija dela, koja potom odlazi u mrežu varijeteta, sačinjava potpuno nove značenjske strukture. Motiv koji je biran je upravo onaj za koji se veruje da će poneti najsnažniju emociju u određenom mediju koji će pružiti konačnu potpunost i perceptivnu celovitost.  Slikarskim gestom svoje likovne prostore konstituisali su Katja Topalović, Tanja Babić i Igor Jovanović, koji razlivanjem i treperenjem boja, bleskanjem svetlosti, nervaturom poteza, produžuju imaginaciju imanentne likovne retorike. Strukturiranjem hromatskih ravni ili paterna, fizičko optički doživljaj udvajanja planova, navodi gledaoca da u biti slike ipak ne traži na prvi pogled opipljive aspekte prirode. Figuralne skupine, zaustavljene fizionomije koje jesu likovna metafora u koju su ugrađene preokupacije samih autora, odlaze i do karikaturalnog eksplikovanja (Tara Rodić). Kroz materijalizaciju osećanja, žene namreškanog pogleda, očekuju svoje poslednje dane, ali sa neskrivenim besom stoje ukamenjene do samog kraja. To je ambivalentno osećanje rešenosti, istrajnosti, ali, nemoći pred kojom moraju popustiti. (Ivona Pleskonja). Forme izranjavaju iz boje i tonu transformišući se u prostor, u kome su smešteni momenti svakodnevne trivije ili pak sekvence izmaštane dečije igre  u delu Jelene Kojić, a potom grupni, realističan, ali u isto vreme nekonvencionalan prikaz familijarnog portreta (Jelena Stevin, Milica Lazarević), zaustavlja na kratko, ovaj komplementarni piktoreskni niz.  Disparatni sadržajni registri, reprodukuju različitim delatnim situacijama, bilo i suštinu slikarske linearne  sofisticiranosti: mozaička koncepcija javne namene Bisenije Tereščenko, ilustrativni portret konjske glave Biljane Carić, grafički otisak Jovana Jovića, te friz načinjen od grafičkih predložaka Tamare Pajković, integralni znaci-simboli na minijaturama Marije Đurić, ili studije nesvesnih pokreta, crteža uljem na aluminijumu Tijane Kojić, potom, arhitektonske prostorne elaboracije Mine Rakidžić, crteža u njegovoj potpunoj pikturalnoj vrednosti Nataše Kokić, Fantazmagorije vremena Tijane Đoković, linogravure Vide Stefanović i  fotografska beleška-slika Vojislava Radovanovića. To nas vraća na crtež kao značajni konstituent umetničkog prosedea. Crtež – kroki, likovna, plastička i vizuelna struktura dela, u preliminarnoj fazi vajarskog oblikovanja je važan informacijski kanal. Ekspresija može intuitivno navoditi modelaciju, ali studija plastičko-estetičkog oživljavanja i optičkog razigravanja površina, reklo bi se da sistematski kaptira oblik i ukazuje na konkretna plastička izvorišta (Bojan Krstić, Ivan Jeremić, Jovana Petković, Marko Stanković, Milorad Panić, Mina Jović).  Na osnovu senzibilnih kvaliteta i predominantnosti jednog od njih, autori su se odlučili za svoj doprinos izložbenoj koncepciji. Svakako, grupni manir odaje neke univerzalne neumitnosti, ponegde i generacijske dijahrone ali i sinhrone koincidirajuće postulate. Njihova značenjska čitljivost, podrazumeva određena bazična znanja, pretpostavljena izvesnom kulturološkom i civilizacijskom nivou.  Umetnici su našli refleks materiji kojim su dali determinante sopstvenom delu, oslobodili svoje naume  i odali svoju slikarsku askezu koja će naići na otpore i nerazumevanje ili na hvalu i potvrđivanje, onih koji neće odoleti vizuelnoj dijalektici i neposrednom doživljaju“.

Vladana Kosić, MA istorije umetnosti



Izložba “Pogledi” biće otvorena do 22. aprila 2014. godine.



Radno vreme Galerije '73: od 10 do 20 časova

                            Subotom: od 10 do 15 časova