Pretraga
Posetioci zainteresovani za ovaj portfolio posetili su još:
Borivoje Stevanović
Milo Milunović
Marklen Mosijenko
Risto Stijović
Petar Dobrović
Veljko Stanojević
Sreten Stojanović
Vasa Pomorišac
Antun Motika
Juraj Plančić
Plodovi Boška Atanackovića
U utorak, 2. februara, 2010. godine u 19 časova u Galeriji Feniks, Tadeuša Košćuškog 28, otvara se samostalna izložba slika autora, Boška Atanackovića, pod nazivom, "Plodovi". Izložba traje do 13. februara.
Boško Atanacković je rođen 1940. u Beogradu. 1969. godine diplomirao je na Mašinskiom fakultetu (vazduhoplovni smer) u Beogradu, a 1972 . na Fakultetu likovnih umetnosti u Beogradu (slikarski smer), u klasi prof. Ljubice Sokić. Član ULUS-a postao je 1976 . godine. Do sada je imao 33 samostalne izložbe u zemlji i inostranstvu (Francuska, Švajcarska) i učestvovao je na preko 180 grupnih izložbi u zemlji, Panami, Kubi, SAD, Francuskoj, Španiji, Belgiji, Engleskoj i Italiji. Dobio je više nagrada za skulpturu, keramiku i inženjerske projekte.
"Slikarsku tehniku Atanacković je dugo smatrao tehnikom iznenađenja, inspirisao se i prirodom i svojom inženjerijskom praksom i - kaleidoskopom, uporno je održavao ravnopravnost motivski suprotnih identiteta, a glavnu ulogu je prepuštao njihovom međusobnom zavođenju. Linije esplicitne geometrijske sheme, kristalne konstrukcije izvlačio je pastom mazno, na njihovu strogost uzvraćao je čulnošću. U vreme kada je ulazio na srpsku umetničku scenu to je značilo narušavanje ideala stilske čistote. To njegovo istovremeno negovanje reference na organske i tehničke motive nije bilo znak pobune protiv purizma moderne i minimalne umetnosti, već samo odraz dvostrukog ličnog profesionalnog angažmana, diplomiranog inženjera i dipomiranog slikara. Danas, on kaže "slikam ono što jedem", slika motive pojedinačnih plodova držeći ih pred sobom, održava pastuozan namaz koji sada nije metaforički već stvarni trag dodira platna, njegove "karnalne aktivnosti". Slikarsku materiju, naime, tretira kao slikarevu materiju, materiju koekstenzivnu sa slikarevom puti shvaćenom u celosti kao erogena zona nastavljana, produbljivana sokovima. Danas se Atanackovićevo slikanje pokazuje kao najintimnije uživačko iscrpljivanje erotskog iskustva mimo fasciniranja odblescima erotskih prizora. Čulnost se tu ne opisuje niti modulira, ona ističe, to je slikarstvo koje erotske fantazije transformiše u sveopšte senzualno prozimanje. Takvoj aistorijskoj čulnosti, najdaljoj od provokacije, nije potrebna slobodoumnost, ona se zasniva na potpunoj prirodnosti, jednostavnom iskazivanju sreće u slikanju kao rasplodnom mešanju."
(Izvodi iz teksta Ljubomira Gligorijevića "Tajna ozarenost u slikama Boška Atanackovića" objavljenog u Književnom listu br. 59-60, 1.jul-1. avgust 2007. str. 20)
Datum objavljivanja: 01.02.2010.