Pretraga

Učesnici: Aleksandar Davić_video, Aleksandar Zograf_strip, Anna Ehlemark_strip, Andrea Palašti_fotografija, Andrej Tišma_website, Antal Silard_kratki film, Asocijacija Apsolutno_video, Bojana Knežević_procesualni rad, Boris Stanić_strip, Branko Popović i Nhandan Circo_performans, Damir Smit_strip, Daniel Kariko_video, dr FUZZ_strip, drGNOJ_strip, Dragan Vojvodić_umetnička akcija, DRO_strip, Evet Mak_strip, Goran Despotovski_foto instalacija, Happytrash_fotografija, Igor Antić_ multimedijalna instalacija, Isidora Todorović_kompjuterska igra, Jaroslav Supek_performans, Jelena Jureša_video, Lazar Kuzmanov_arhitektura/dokumentarna fotografija, Lea Vidaković_multimedijalna instalacija, Led art_umetnička akcija, Lidija Srebotnjak_foto instalacija, Ljubomir Vučinić_video, Marica Radojčić_multimedijalna instalacija, Milan Grahovac_performans, Mileta Poštić_digitalna animacija, MIRCHEZ_strip, Monika Sigeti_ fotografija, MP art_performans, Multiflex_fotografija, Nataša Teofilović _video, Nenad Bogdanović_performans, Nenad Mikalački_kratki film.Radionica Vaccum Pack_foto montaža, Sabolč Tolnai_film, Septic-strip, Sombati Balint_performans, Spartak Dulić_performans, Stevan Kojić_interaktivna instalacija, Stevan Markuš_strip, Vesna Tokin_video, Vlada Palibrk_strip, Vladan Joler_kompjuterska igra, Vuk Palibrk_strip, Wostok_strip, Zvonimir Santrač_video, Želimir Žilnik_film, Žolt Vidak_strip.



 



Izložba se ralizuje kroz rad više autora koji su se bavili različitim teoretskim i kritičarskim diskursima vezanim za umetnička zbivanja vojvođanske scene na prelazu vekova (1995-2014). Izložba se bavi pozicijom vojvođanskog kulturnog prostora u okviru srpske i regionalne umetničke prakse, pojavama i situacijama relevantnim za prepoznavanje pojedinih tokova unutar umetničke scene, relacijama koje je vojvođanska scena uspostavljala sa internacionalnim kulturnim prostorom, a sve u kontekstu političkih i drugih društvenih fenomena koji su obeležili ovaj period.



Predstavljaju se umetnici koji su svojim novim istraživanjima i realizovanim plastičkim konceptima doprineli sveukupnoj vitalističkoj atmosferi vojvođanske savremene umetničke scene. Razmatraju se pojave i događaji: manifestacije, simpozijumi, radionice, međunarodni projekti, umetničke grupe i asocijacije i njihovo delovanje, intervencije i akcije u javnom prostoru, važne izložbe i sl. Na izložbi se predstavljaju različiti mediji i njihova ukrštanja kroz multimedijalni umetnički izraz: fotografija, film, video, video instalacija, performans, multimedijalna instalacija, strip, arhitektura, digitalna animacija, procesualna umetnost, umetnička akcija, kompjuterska umetnost, vebsajt, kompjuterska igra, interaktivna instalacija... Izložba sadrži dokumentarni vizuelni materijal koji će se posebno odnositi na onaj deo umetničke prakse koji spada u domen In Situ radova i kontekstualne umetnosti, te na one pojave, događaje i akcije čije je vremensko trajanje ograničeno.



Na kraju dvadesetog veka, na razuđenoj i vrlo dinamičnoj umetničkoj sceni Vojvodine paralelno egzistiraju sasvim različite lične poetike, osobeni pojedinačni plastički koncepti. Nema određenog vodećeg stila, niti pravca, već se umetnička produkcija odvija u nekoliko smerova sa generacijski različitim umetnicima ali sa dovoljno snažnim ličnim, originalnim stvaralačkim projektima. Ali na ovoj, na prvi pogled, nepreglednoj umetničkoj sceni izdvaja se onaj tok koji je pokazao veću spremnost na eksperiment i nova istraživanja u pravcu proširivanja granica medija, u kombinovanju različitih umetničkih disciplina i uvođenju novih tehnologija u polje umetnosti. Izlazeći iz okvira i ograničenja koja nameću klasični mediji, otvorile su se nove mogućnosti umetničkog istraživanja.



Delujući u konfliktnom okruženju, podložnom najrazličitijim provokacijama savremena vojvođanska umetnička scena zahvaljujući vrlo hrabrim, energičnim i odlučnim pojedincima (umetnicima, kustosima i umetničkim kritičarima) uspeva da održi svoju vitalnost i da vrlo brzo uspostavi relacije sa međunarodnim kulturnim prostorom..Ovi kontakti i saradnje su se u početku odvijali sporadično, zahvaljujući pojedinačnoj inicijativi i ličnim vezama, a kasnije u drugoj polovini prve decenije 21. veka pa sve do danas oni se odvijaju učestalije, uz veću podršku države i njenih institucija. (Svetlana Mladenov)



 



U sastavu savremene srpske umetnosti opravdano može da se govori o postojanju "vojvođanske umetničke scene", pri čemu odmah valja reći da se isticanje i izdvajanje pomenute scene nipošto ne bi trebalo posmatrati kao predlog nekakvog, pogotovo ne dnevnopolitičkog navodnog separatizma ili secesionizma, nego prevashodno kao konstataciju postojanja kulturnog fenomena komplementarnog i integralnog sa istovremenom beogradskom umetničkom scenom i ostalim manjim sredinama u ukupnom srpskom umetničkom prostoru. Pozitivna i podsticajna uloga vojvođanske umetničke scene posebno je došla do izražaja u devedesetim godinama prošlog veka, kada se usled dobro poznatih političkih i temeljnih egzistencijalnih prilika teškog i mukotrpnog postojanja tokom ove decenije, a samim time i takvog stanja u kulturnom i umetničkom životu cele sredine, umnogome zahvaljujući upravo inicijativama brojnih agilnih pojedinaca i ustanova sa vojvođaske scene tadašnji umetnički život u Srbiji nastavljao da se odvija uprkos okolnoj gotovo katastrofalnoj situaciji. (Jerko Denegri)



 



Alternativni strip u Vojvodini 1990-ih razvijao se unutar dinamičnog polja alternativne kulture, usko povezan sa raznovrsnim praksama u muzici, filmu, videu, književnosti, učestvujući u zajedničkim javnim manifestacijama i u razvoju ukupnog emancipacijskog diskursa vaninstitucionalne kulturne produkcije. Osim u svojoj izvornoj formi fanzina i samizdata, alternativni strip je svoju javnost formirao u alternativnoj časopisnoj produkciji i izdavaštvu, ali i u formama javnog izvođenja stripa – otvorenim radionicama i festivalima, i u dijalogu sa savremenom umetničkom scenom – u različitim vidovima galerijskih događaja i izložbi. Sa ovakvim zamahom, u 2000-im godinama ostvaruje se transponovanje iskustva samoorganizovane strip produkcije u savremene manifestacijske i izdavačke forme u jasnom kontinuitetu sa radikalnim amaterizmom prethodnih decenija i sa novim oblicima sinteze istraživanja stripa i eksperimenata u umetnosti, književnosti, filmu, perfomansu. (Aleksandra Sekulić)



 



Sužavanje autorskog izraza, povremeno uslovljenog zamorom i gašenjem stvaralačkih inspiracija, ali često željama i zahtevima investitora, ovoga puta "poznatih" za razliku od onih "nepoznatih" iz vremena samoupravnog socijalizma, pred nove generacije arhitekata postavilo je i čitav niz sasvim novih zadataka. Ogromne promene na skoro svim pojedinačnim poljima graditeljskog procesa, uz stalni pritisak surovog tranzicionog tržišta, od novih, do sada nepoznatih arhitektonskih programa i sadržaja, preko novijih projektnih tehnologija, do znatno sofisticiranijih izvođačkih poslova, u kojima se više sklapa, montira nego zida, uticale su na pojavu autora čiji su biroi, za samo nekoliko godina, stvorili respektabilan broj novih objekata, uglavnom stambene ili stambeno-poslovne namene. Čisto poslovni objekti nastali poslednjih nekoliko godina govore o novom trendu među investitorima koji, verujući arhitektima, ne utiču previše na koncepcije i izgled objekata. (Vladimir Mitrović)



 



Jedan od problema prisutnih u savremenoj umetnosti je rod (gender), prepoznat kao društveno i kulturološki konstruisana kategorija muškosti i ženskosti, suprotno esencijalističkim tvrdnjama o biološki determinisanoj polnosti. Društveni karakter roda postao je bitan za umetnost onda kada je ona počela da se smatra kontekstualnom, razvijenom pod uticajem društveno-političkog, ekonomskog i kulturološkog korpusa, onda kada je umetnost istakla značaj interdisciplinarnosti, uspostavila kontakte i relacije sa drugim umetnostima, naukom, tehnologijom i društvom, i kada je ukazala na važnost diverziteta vidljivog u mnoštvu različitih pojava i lokalizama. Danas je poznat uticaj roda, rase, klase, nacionalnosti, seksualnosti, kao i drugih kategorija socijalnog identiteta na umetničku praksu i teoriju. Poslednjih godina se u savremenoj umetnosti Vojvodine pojavljuje razmišljanje o značaju rodne perspektive, o pokretanju i otvoranju pitanja o umetničkoj prošlosti, istorijskoj ulozi žena u umetnosti, položaju umetnica i rodnom senzibilitetu umetničkih institucija, izložbi i tekstova. Temelji tradicionalne istorije umetnosti još uvek nisu dovoljno uzdrmani ali se diskretno stvaraju mogućnosti za novo sagledavanje i preispitivanje umetničke prošlosti. (Sanja Kojić Mladenov)

- See more at: http://msuv.org/program/2015-03-konflikti.php#sthash.crTMxgjK.dpuf