Pretraga

Forme koje se pojavljuju na mojim radovima kreću se od prepoznatljivih kvadrata koji se formiraju na crtežima sve do onih raspršenih na platnima koji izviru i u isto vrijeme zauzimaju njegov format.



U slikama kvadrat se deformiše, širi se, nestaje i nastaje iz pozadine u kojoj se našao i iz koje je potekao. On zajedno sa bjelinom gradi određen ambijent, vizuelni utisak. On je forma koja se stvara određenom obojenošću, on je izvor boje. Ritam koji se postiže njegovim građenjem određujući je faktor za estetsku harmoniju ukupne slike. Površina obojenosti ne zauzima nasilno bjelinu, već su one neraskidivo povezane i u konstantnoj su fluktuaciji. NJihov odnos je intiman i neraskidiv. Bjelina i obojenost imaju zajedničku ulogu – stvoriti jednu ujedinjenu i kontemplativnu sredinu. Linija koja razdvaja kvadrate fiksira pogled posmatrača. Ona je pozicija sa koje pogled kreće. Ako linija ne bi postojala, stvoreni prostor bi se raspršio. Zbog kontemplativne vrijednosti koja se ovdje pokušava stvoriti, nužno je da postoji „tačka“ u kojoj se pogled može fiksirati. Posjeduje određenu tačnost i preciznost koja se ne nalazi na ostatku platna.



U drugom pravcu istraživanja postavljalo se pitanje da li je kvadrat utisnut u pozadinu, ili lebdi iznad nje. Postavljalo se pitanje i o samoj pozadini. Ona se gradi postepeno, iz slojeva, polumehaničkim postupkom. Ovakav postupak utiskivanja teksture može se ponoviti beskonačno puta. Ne postoji granica gdje bi dodavanje teksture postalo suvišno. Subjektivni je izbor gdje stati. Tekstura je posljedica istraživanja svjetlosti kao forme po sebi, i zahtjeva da se ona na neki način materijalizuje.

 

Pitanje građenja jedne slike esencijalno je u mom radu. To je dug proces, koji kreće od jednog instinktivnog poteza u crtežu, a preko daljeg rada ona treba da transformiše platno u intimistički, kontemplativan i estetski predmet koji je duboko povezan sa onim ikoničkim predstavama koje leže negdje duboko u nama, i isplivaju ponekada i ponegdje. Takve predstave se pokušavaju uhvatiti, označiti i razumjeti kroz proces nastajanja slike. Razum samo naizgled ne igra veliku ulogu u ovom procesu – ne može se tačno definisati kada jedna odluka o liniji, kompoziciji, ili boji jeste čisto razumska, a kada je ona osjećaj za harmoniju. Mješavinom svih mentalnih procesa nastaje jedno ulje na platnu, bez diferencijacije koji je proces u kom trenutku u pitanju.



Putem jednog slikarskog instinkta i osjećaja, te njegovim prilagođavanjem datom trenutku, nastaje slika kao izraz onoga što se krije negdje u nama svima. Generalizacijom formi koje se pojavljuju i nestaju na platnu, ona ima sposobnost da komunicira sa posmatračem na jednom bazičnom, čulnom nivou. Slika samo, i jedino, preko čula i može da utiče na posmatrača i iz tog razloga je čulni nivo na kojem se komunikacija odvija esencija same slike.





Jana Kuvalja rođena je 1990. u Banjoj Luci. Gimnaziju je završila u Banjoj Luci. Akademiju lepih umetnosti u Beogradu upisala je 2009, u klasi prof. Dragana Zdravkovića. Osnovne studije na Fakultetu likovnih umetnosti u Beogradu završila je 2013, u klasi prof. Anđelke Bojović. Završila je master studije 2015. kod istog profesora. Član je ULUS-a od 2016. godine.

Samostalne izložbe:

Mikrokosmosi, Dom kulture Mladenovac, 2014.

Izložba slika, Dom kulture Čačak, 2015.

Izložba slika, Dom kulture Lazarevac, 2015.

Izložba slika, SKC Novi Beograd, Beograd, 2015.

Učestvovala je na više grupnih izložbi.

Stipendista je Fonda Dositej Obradović za 2015. godinu.





http://janakuvalja.tumblr.com/