Pretraga
Posetioci zainteresovani za ovaj portfolio posetili su još:
Petar Dobrović
Veljko Stanojević
Sreten Stojanović
Vasa Pomorišac
Antun Motika
Borivoje Stevanović
Milo Milunović
Marklen Mosijenko
Risto Stijović
Juraj Plančić
Godine neorealizma
U utorak, 3. novembra u 19 časova u Muzeju savremene umetnosti Vojvodine, Dunavska 37, Novi Sad, otvara se izložba: "Godine neorealizma - smernice italijanske fotografije 1945 - 1965". Izložba će trajati do 3. decembra, 2009. godine.
Otvaranje i stručno vođenje kroz izložbu: utorak, 3. novembra u 19 časova MSUV, Dunavska 37, izložbeni prostor na spratu
Kroz izložbu vodi: Želimir Koščević, istoričar umetnosti i programski savetnik Foto galerije Lang (Samobor / Hrvatska)
Propratni program: 4. novembar 2009. u 12 časova MSUV, Dunavska 37, izložbeni prostor na spratu; Panel-diskusija o italijanskom neorealizmu i uticajima ovog pokreta na savremenu umetnost (pre svega na fotografiju) i kulturu
11 - 14. novembar 2009. i 18 - 21. novembar 2009. u 19 časova MSUV, Dunavska 37, izložbeni prostor na spratu Projekcije najznačajnijih filmskih ostvarenja italijanskog neorealizma
23. novembar - 3. decembar 2009. u 19 časova MSUV, Dunavska 37, izložbeni prostor na spratu; Izložba najznačajnijih arhitektonskih ostvarenja italijanskog arhitekte Karla Skarpe (Carlo Scarpa) – predstavnika italijanskog neorealizma u arhitekturi
Neorealizam u umetnosti se razvio kao kulturni pokret tokom i nakon Drugog svetskog rata u Evropi, pre svega u kinematografiji i književnosti. U književnosti se pojam neorealizma počeo koristiti već krajem 20-tih godina prošlog veka da bi označio onovremena stremljenja ili NOVU STVARNOST. Književne veličine poput Moravie, Alvara, Gramšija, Pavezea… prvi su kritičari italijanske stvarnosti i aktivna opozicija fašizmu.
U kinematografiji, u periodu od 1942. do 1953., zadatak režisera je bio da se režimskoj mistifikaciji i retorici suprotstavi direktnim, gotovo dokumentarističnim kontaktom sa stvarnošću. Stoga su filmske priče smeštene uglavnom među siromašnom radničkom klasom i odražavaju teške ekonomske i moralne okvire života poratne Italije. Snima se okupirani Rim, frustracija, siromaštvo, žene poratnog vremena, očajanje, emigranti, penzioneri… čitav onaj svet čije postoja-nje fašizam nije priznavao.
Kada je o fotgrafiji reč, 30-tih godina prošlog veka ona postaje značajno sredstvo u službi komunikacije, pre svega u formi fotoreportaže a njena funkcija je u službi fašističke propaganda. Situacija se menja nakon rata i već 47. nastaju mnogobrojna foto udruženja koja razvijaju jezik i kulturu fotografije kroz ilustrovane časopise i knjige i afirmišu fotografiju kao umetnost. Fotografija postaje dokument jedne epohe koji se o teškoćama svakodnevnice - zaostalost zemlje i njen provincijalni duh, neugodna prisutnost klera, licemerne navike, nametljivi oblici politike i nazadnjaštvo - ne izražava ravnodušnim prihvatanjem i pesimizmom, već različitim iznijansiranim tonovima od satire do dobrodušne ironije, ona ukazuje na lepotu egzistencije u perspektivi promena i novog društvenog poretka.
Izložba GODINE NEOREALIZMA – smernice italijanske fotografije prvi put nam pruža jedinstvenu priliku da se upoznamo sa celinom italijanskog neorealizma u fotografiji posredstvom više od 200 fotografija od trideset autora, od kojih većina dolazi iz amaterizma, a u okviru izložbe objavljen je i reprint originalne publikacije sa tekstovima italijanskih teoretičara i kustosa, intervjuima sa fotografima i reprodukcijama fotografija.
Datum objavljivanja: 30.10.2009.