Pretraga

Dugotrajno posmatranje pojava iz neposrednog okruženja koje se izdvajaju kao posebno značajne za onoga ko o njima razmišlja odvode često u raznovrsne istraživačke procese. Mogućnosti vizuelne umetnosti da kroz raličite forme i prikaze sugeriše potencijalne uglove gledanja na problem društvenih odnosa i njihovog razumevanja podstiču ispitivanje na više nivoa.



Kada se posmatra radno okruženje grupe umetnika ili neki drugi kolektiv blizak autoru, mreža odnosa koja se stvara nizanjem brojnih pojedinačnih situacija komunikacije može biti sagledana u punoj dinamici prvenstveno iz ugla učesnika. Skulpturalna celina Subjektivna šema odnosa proizašla je iz težnje da se oformi lični dijagram, fizički oblikovana predstava skupa društvenih veza koja je analogna tipovima šema korišćenim u društvenim naukama – sociometrijskom postupku u psihologiji ili drugim grafičkim prikazima.



Postavljanjem objekata, predstava onih osoba čije je prisustvo i učešće u odnosima značajno za posmatrani segment društva, realni prostor se pretvara u koordinatni sistem, prostor potencijalno promenljivih i pokretljivih elemenata. Pojava istih elemenata, figuralnih predstava aktera u komunikaciji, u novom obliku i rasporedu, pa i u sadejstvu sa novim elementima – video instalacijom ili crtežom – podvlači promenljivost odnosa kao jednu od osnovnih odlika društvenog života, ali i fleksibilnost uglova posmatranja i modela prikazivanja kod svih vidova saznajnih postupaka. Izložba Oblikovanje odnosa tako predstavlja celinu sastavljenu iz umetničkih formi koje su proizašle iz nove etape preispitivanja neposredno opaženih društvenih pojava. Okosnicu te celine čini novi oblik prostorne, skulpturalne šeme kojom se u fokus stavljaju odnosi u posmatranom kolektivu umetnika, međusobni odnosi posmatrača, publike i šireg kruga prijatelja, kao i odnos istraživača sa predmetom proučavanja i njegovom ulogom u simboličkoj šemi odnosa.

Autor







Dunja Trutin je završila master akademske studije vajarstva na Fakultetu likovnih umetnosti 2015. godine u klasi profesora Mrđana Bajića i Radoša Antonijevića. Trenutno je na doktorskim studijama na istom fakultetu.



Učestvovala je na koloniji Teratorija šest puta. Od 2009. godine bavi se crtanjem u javnom prostoru, fokusirajući se na posmatranje neformalnih društvenih situacija. Ovo razmišljanje prenela je na medij skulpture i instalacije, gde preispituje saznajne mogućnosti umetnosti u okviru pitanja socijalnih odnosa i komunikacije. Učestvovala je na pet radionica u ciklusu Umetničkih intervencija u galeriji Magacin, gde je zahvaljujući istoričarki umetnosti Biljani Tomić dobila priliku da razvija umetničke projekte kroz neposredno intervenisanje u prostoru.