Pretraga
Posetioci zainteresovani za ovaj portfolio posetili su još:
Petar Dobrović
Veljko Stanojević
Sreten Stojanović
Vasa Pomorišac
Antun Motika
Borivoje Stevanović
Milo Milunović
Marklen Mosijenko
Risto Stijović
Juraj Plančić
Dobar, loš, zao na Kosančićevom vencu
U četvrtak, 15. aprila, 2010. godine u 19 časova u Prodajnoj galeriji Beograd, otvara se ozložba "Dobar, loš, zao" , umetničke grupe Hard soc, koju čine: Srđan Đile Marković, Vladimir Markoski i Vladislav Šćepanović.
Srđan Đile Marković (1959), Vladimir Markoski (1970) i Vladislav Šćepanović (1971) članovi su umetničke grupe HARD SOC osnovane 1998.g, koja od tog vremena ideju socijalno angažovane umetnosti arbitrira na sasvim specifičan način i sugeriše je putem projekta pod nazivom Estetski iracionalizam – paradigma savremenog doba. Na slikama srednjih i velikih formata, ovi autori tematizuju pitanje medija i njihove uloge u opštoj spektakularizaciji stvarnosti. Polazeći od te osnovne pretpostavke i gradeći kompozicije odabranih narativa, umetnici nastoje da, kroz konvencionalni slikarski medij sugerišu procese ,"reauretizacije umetničkog dela, preispitujući iznova Benjaminovu tezu o gubitku aure usled tehničke reprodukcije..."
Ono što je važno za umetničku grupu Hard soc je što ona uvodi narativni element u slikarstvo. Dakle, za nas slika ima narativ a ne samo značenje. Narativ u slikarstvu mi postižemo sa više slika koje imaju svoj narativni tok u okviru jedne slike ili sa nizom slika povezanim narativnim tokom. Tako da su kod nas poruke jasno iskazane i one imaju onu snagu koju nosi slika a u isto vreme govore o svetu kroz punktumski magnetizam (Bart), koji po našem mišljenju je karakteristika kvalitetnog dela.
Slikarstvo je u košmaru reprodukovane slike i informacije u mogućnosti da kroz selektovanje, kombinovanje, montiranje i ručno izvođenje, povrati auratičnost (Benjamin) i referencijalnost čoveka kao subjekta koji promišlja, u odnosu na mnoštvo informacija koje ga okružuju, i da kroz povratak onog jedinstvenog i neponovljivog, koje se može postići samo kroz prevazilaženjem virtuelizacije i serijske proizvodnje, izgradi delo sa kritičkom svrhom. Čak je sama kritika i subverzija, zašto ne reći i destrukcija u odnosu na celokupnu spektakularizaciju, razlog da takvo delo postane trajno. Upravo to što poseduje svoj identitet umetničko delo čini daleko postojanije od spektakularnih matrica i estetizovanih informacija koje proždiru jedna drugu, stvarajući svet nestalnosti i simulacije. Trajnost je značajni vid subverzije i destrukcije u odnosu na društvo u kome treba proizvoditi i trošiti do izbezumljenja i biti usisan u kovitlacu ništavila.
Vladislav Šćepanović, slikar (iz predgovora kataloga)
Portfolio Prodajna galerija Beograd
Datum objavljivanja: 14.04.2010.