Pretraga

Vladimir Milanović rođen je 1979. godine u Beogradu. Diplomirao je na Grafičkom odseku Fakulteta likovnih umetnosti u Beogradu 2003. godine u klasi prof. Biljane Vuković, a 2008. godine i magistrirao u klasi istog profesora. Na Interdisciplinarnim magistarskim studijama Univerziteta umetnosti u Beogradu je 2009. godine stekao zvanje magistra umetnosti u oblasti digitalne umetnosti. Autor je deset samostalnih izložbi i učesnik brojnih grupnih izložbi u zemlji i inostranstvu. Redovan je član Udruženja likovnih umetnika Srbije. Od 2011. godine zaposlen je kao asistent na Grafičkom odseku Fakulteta likovnih umetnosti u Beogradu.



Doktorski umetnički projekat

„Aproprijacija kao metod umetničkog izražavanja - digitalni kolaži“

Vladimir Milanović



Izložba, koju čini  ciklus digitalnih grafika i animirana video sekvenca, je nastala kao rezultat rada na doktorskim umetničkim studijama Fakulteta likovnih umetnosti.

Aproprijacija je jedan od fundamentalnih aspekata istorije umetnosti. Može  se shvatiti kao korišćenje preuzetih elemenata u stvaranju novog dela. Reč je najčešće o različitim postupcima preuzimanja od rekontekstualizacije, preko ponovnog pravljenja – rimejk (remake), do modifikovanja postojećeg saržaja.

Pre svega, u mom radu centralna tema jeste kontekst istorije umetnosti, odnosno uticaj tradicije u kreiranju aktuelnosti. Citatnost je u funkciji stvaranja interlikovnih relacija između remek-dela istorije umetnosti i znakova kulture savremenog sveta. Reprodukcija remek-dela, koja je opterećena slojevima kulture, interpretirana iz ugla kritike društva.Tematska ravan ispituje bazične probleme odnosa savremenog čoveka, odnosno kulture, prema prirodi i sopstvenom telu kroz prizmu istoričnosti.

U umetničkom radu istraživanje je realizovano u mediju statične i animirane digitalne grafike (grafički list i video sekvenca) postupkom kompozita raznovrsnog materijala: reprodukcija, dokumenata, fotografija i drugog vizuelnog materijala. Pored istraživanja načina strukturiranja slike na tekstualnom nivou, značajna pažnja posvećena je i analizi promene materijalne dimenzije slike. Istorija slikarstava, zasnovana na materijalnim kvalitetima, postupcima reprodukovanja doživela je gubitak aure , dok transponovanje u digitani medij preispituje nematerijalni status slike ali i sam koncept stvaralaštva.

Umetnički rad ujedno predočava integrativni potencijal digitalnog medija i mogućnost stvaranja intermedijalnog dela, prožimajući granična područja različitih medija (grafike, fotografije, filma). Upotreba računara je u funkciji obrade preuzetog materijala - reprodukcija dela iz istorije likovne umetnosti, filmskih sekvenci, novinskih fotografija i sl. Prednost ovog medija omogućava ne samo da raznorodni elementi opstaju jedni kraj drugih, u likovnom smislu, već i da njihove granice postepeno nestaju.