Pretraga

Artur Žmijevski je dobio Nagradu Kulturnog centra Beograda – organizovanje samostalne izložbe u jednoj od galerija Centra.



Ovim povodom u Likovnoj galeriji KCB-a biće predstavljen projekat Demokratije (2009-2013), višekanalna instalacija za koju je Žmijevski snimio 30 kraćih filmova koji dokumentuju različite manifestacije javnog mnjenja, različitih društvenih poruka u kojima se učesnici bore za različite ciljeve odnosno političku prevlast. Filmovi prikazuju snimke masa na političkim mitinzima, fudbalskim utakmicama, sahranama, verskim procesijama, rekonstrukcijama istorijskih bitaka, gerilskim akcijama, vojnim paradama... u Izraelu, West Bank-u, Poljskoj i drugim evropskim gradovima. U savremenim demokratskim društvima je ovaj oblik kolektivnog iskazivanja nezadovoljstva uvaženi oblik komunikacije i jedno od osnovnih građanskih prava koji zbog svoje isključivosti ponekad dozvoljava i vidljivost ekstremističkih orijentisanih snaga I njihovog obeležja.



Demokratije  Zmijevskog čine intrigantnu prepletenu priču o političkom aktivizmu, slobodi govora, psihologiji masa, načinima predstavljanja i delovanju, ulozi vizuelnog jezika i simbola.



U izložbenom prostoru na 16 monitora  živi zvuci iz filmova čine kakofoniju, a posetiocima je omogućeno da korišćenjem slušalica prate svaki film posebno.



 



Artur Žmijevski (1966) je jedan od najpoznatijih i najkontroverzniji poljski umetnik svoje generacije. Na svetskoj umetničkoj sceni poznat je po svom izazovnom eksperimetalnom radu sa često (marginalnim) društvenim grupama, kojim radikalno preispituje uobičajeno shvatanje “normalnosti i “abnormalnosti” ili “devijacije” društva u celini. Pristup Žmijevskog je poduprt suštinski demokratskim razumevanjem života u društvu zasnovanom na jednakim pravima za sve. Umetnički je direktor časopisa “Politička kritika”, koji je pokrenuo u saradnji sa Fondacijom Foksal galerije. Jedan je od glavnih predstavnika trenda kritičke umetnosti.



Od 1990. do 1995, studirao je na Odseku za skulpturu na Akademiji lepih umetnosti u Varšavi, gde mu je mentor bio prof. Gžegož Kovalski. Posle studija, počeo je da se bavi fotografijom i filmom, smatrajući ih najprikladnijim medijima za pristup sadržajima savremenog sveta. Njegova dela se kreću u okviru neprijatnih tema koje zalaze na teritoriju tabua, a posvetio se i problemima ljudskog tela i Drugog. Ovaj period je zaključen manifestom “Primenjena socijalna umetnost” u kom je Zmijevski primenio  novu formulu za društveni angažman oživljen projektima realizovanim proteklih nekoliko godina. Godine 2007, objavio je seriju intervjua sa umetnicima naslovljenim “Tela koja drhte”. Godine 2012, bio je kustos na 7. Berlinskom bijenalu za savremenu umetnost.



 



Radove ovog uglednog umetnika beogradska publika je imali prilike da vidi na izložbi autorke Bojane Pejić, priređenoj 2002. godine u Kulturnom centru Beograda,  kao i na Oktobarskim salonima gde su predstavljena njegova značajna ostvarenja, filmovi Ponavljanja i Oni premijerno prikazani na Venecijanskom bijenalu (2005) i izložbi Dokumenta 12 u Kaselu (2007).