Pretraga
Posetioci zainteresovani za ovaj portfolio posetili su još:
Vojo Stanić
Vladan Radovanović
Vladislav Titelbah
Ljubo Babić
Ivana Stojaković
Ljubomir Aleksandrović
Vlaho Bukovac
Ana Popović Bodroža
Miroslav Karić
Ljiljana Slijepčević
Jovan Despotović o Aleksandri Kostić Dimitrijević
Posle svih medijskih, tehničkih, stilskih i poetičkih promena koje su okarakterisale likovne umetnosti tokom njegove burne povesti u ovom veku, sada na konačnom izmaku stoleća postavlja se iznova, i po ko zna koji put, pitanje izgleda i značenja te imanentnosti estetičkog fenomena u delu aktuelnog stvaralaštva. Ne tako davno u plastičkim umetnostima imperativ novog i originalnog konačno je izrabljen i zamenjen neobavezno u drugačijeg i citatnog, a na mesto ideje projekta našla se pluralistička paradigma savršeno usklađena sa izmenjenim osobinama tekuće epohe koja nesumnjivo čini sponu između veka koji prolazi i veka koji dolazi, između starog i novog milenijuma.
Umetnici koji u tim uslovima danas stvaraju, a pri tom su dakako živo zainteresovani da svojim radom i nadalje participiraju na krilu aktivnih jezičkih promena u mediju u kome se izražavaju, pokazuju uobičajenu dvostrukost, čak dvoznačnost karaktera vlastitog rada.
Među autorima koji stupaju u umetnički život ovo je postalo pravilo, poput generacijskog znaka. U radovima Aleksandre Kostić, po formalnom obrazovanju grafičarke, neposredno se lako identifikuju identična kreativna mesta u nepredmetnom kompleksu. U biti njenog likovnog rukopisa stoji poznati gestualni radni postupak kojim se formira uobičajeni plastički prizor apstraktnog ekspresionizma, odn. to je izraz fizičkog, egzekutivnog zamaha ruke koji u radu ostavlja tragove grebanjem, istiskivanjem iz tube ili prosipanjem likvida, itd. Pri tome treba imati na umu da se ovaj metod ne izvodi samo u procesu crtanja na papiru ili kliritu već i u litografijama upravo bez promene inteziteta vizuelnih energija koje se u njih ulivaju.
No, to je tek jedna strana oblikovanog karaktera u slučaju Aleksandre Kostić. Druga se vidi u njenoj eksplicitnoj potrebi da objektivne limite tradicionalnog crteža i grafičkog medija pomeri u dva osnovna prvca. Najpre to je želja da se izadje izvan fizičkih ivica papira produženim kretanjem linija poteza ili protezanjem bojenih mrlja preko okvira ploče. Potom tu je i naru{avanje optičkih granica kod ovih dela specifičnom ambijentalizacijom rada čime je percepcija posmatrača znatno pove}anija i odgovornija. Ona naime crteže i grafike na kliritnim pločama izlaže u specijalno konstruisanim kutijama, a njihova transparentnost omogućava posmatranje u promenljivoj, višeslojnoj konfiguraciji prostornog poretka. Tako je od jednog statičnog, nepromenljivog izgleda dela nastala vizuelno aktivna prizornost koja se menja tokom kretanja gledaoca. Ovim postupkom postignut je cilj da se pločnost tih dvodimenzionalnih radova oprostori utiskom treće dimenzije, zapravo da se njihovo ukupno vizuelno stanje podigne na znatniju razinu tj. na obavezniju angažovanost estetičkog aparata gledalaca.
Opšti smer kretanja vizuelnog stvaralaštva tokom devedesetih godina išao je ka promeni i pojačavanju izgleda umetničkih radova kada su oni upotrebom najrazličitijih sredstava, dobijali na optičkom intezitetu, atraktivnosti i neobičnosti plastičkih sadržaja. Novi radovi Aleksandre Kostić zasnovani su na toj potrebi i realizovani do jednog od najzanimljivijih i najubedljivijih primera.
Jovan Despotović
Datum objavljivanja: