Pretraga

Serijal se nastavlja!



Umetnička praksa Žolta Kovača u poslednje dve decenije, koliko je inače prisutan i aktivan na sceni, u velikoj meri je obeležena umetnikovim interesovanjem za teme koje se tiču konstitutivnih određenja umetnosti ili kreativnosti, neposrednog sistema u kojem se ista razvija i valorizuje, statusa umetničkog dela i njegove recepcije u širim kontekstima i pozicije samog stvaraoca kao višestrukog medijatora.



Mogućnost da se u prostoru apstraktne slike poigrava sa postojećim ili kreira neka drugačija pravila, da njenu unutrašnju logiku i poretke organizuje i vodi kroz kontrolisan postupak ili bez predumišljaja prepušta slučaju, Kovač je u svakom novom radu koristio da inicira ili iznova pokrene ključna pitanja o načinima na koje percipiramo umetnost, premise umetničkog stvaranja, faktore koji ih vrednuju i, posebno, položaj koji medij klasične slike ima danas, u eri vizuelno sve složenije i zasićenije realnosti.



U tom smislu, aktuelna grupa radova Glupe slike 4: Deca glupih slika nastavak je umetnikovih promišljanja fenomena banalnosti kao potencijalnog kritičkog i subverzivnog gesta i strategije u demistifikaciji umetnosti, njenih konvencija, determinisanih vrednosnih kategorija i uobičajenih obrazaca komunikacije sa izvanumetničkim svetom. U njemu svojstvenim duhovitim provokacijima i obrtima, Kovač ovaj put ide korak dalje u elaboriranju apstraktnog vizuelnog izraza, pa tako „glupe slike”, konstruisane u mrežastim strukturama raznobojnih tačaka nanetih sprejom na neutralnoj površini platna, počinje da defragmentiše izdvajajući pojedinačno njihove gradivne delove. Tačke dobijene različitim potiscima spreja i njegovih interakcija sa platnom, postrojene u kolorističkim horizontalama i vertikalama ili apstrahovane iz celine, u finalnom izgledu ostavljaju utisak umetnikove želje da stvarnost slike, ma kom registru naših korišćenja i konzumacija ona pripadala, razotkrije do najmanje merne jedinice.



Odlomci su iz pratećeg teksta Miroslava Karića