Pretraga

Umetnici Aktuelnosti Vesti

Era... ili čak samo E... a punim, retko korišćenim imenom, Slobodan Milivojević, do kraja je ostao dosledan svojoj viziji umetnosti koju je na samom početku razvijao u autonomnim komunama i u SKC-u, da bi mu kasnije svaka lokacija postala potencijalna pozornica. Stoički je, pritom, podnosio i nedovoljno priznavanje i nemaštinu, a držala ga je u tome vizija umetnosti neodvojive od života. Jedina uloga koju je želeo da izvodi bila je uloga umetnika koji u svakoj situaciji okružje u kome se zatekao može da pretvori u scenu, a svaki lični odnos u saradnju na stvaranju specifične vrste umetničkog rada, koji je on nazivao 'art sešnom'. Galerije i muzeji tu nisu imali privilegovanu poziciju, kao ni postavka u prostoru. Čak je vrlo zazirao od toga da se bilo koja izložbena celina koju je on oformio zatvori u neku fiksnu celinu. Za njega su, kako je to sám vrlo precizno definisao, „izložbene postavke bili materijalni relikti neponovljivih mentalnih i telesnih akumulacija u kojima performans nije bio puko sredstvo izražavanja životnih impulsa, već način na koji se životni impulsi uvode u neprekidan performans“. Na Filmforumu je već više puta učestvovao, i to kao da su stvarno bile sekvence jednog gotovo neprekinutog procesa, i njegovo prisustvo uvek je bilo upečatljivije od bilo čega što je prikazano kao niz individualnih radova. Nažalost, u ovom izdanju Filmforuma tragove njegovog rada ćemo prvi put sagledavati bez njega. Gledaćemo i komentarisati filmske i video sekvence njegovih sešnova sa Cetinjskog bijenala, Oktobarskog salona (u Muzeju istorije Jugoslavije), zatim sa Belefa, sa krova nekadašnjeg bioskopa Odeon, iz SKC-a, Doma Omladine i Galerije „Remont“, sećajući se njegovog snažnog prisustva na sceni, i njegove potpune posvećenosti otvorenom eksperimentu u izvedbenom procesu.