Pretraga

Reč je o dvadesetjednoj slici, od "Mrtve prirode s belim lukom" (1954) do "Asocijacije potonulog grada" (1959), iz Poklon-zbirke Dragoslava Damnjanovića i Legata dr Jakova Smodlake, koji su deo fundusa beogradskog Narodnog muzeja, zatim, iz Jevrejskog istorijskog muzeja u Beogradu, kao i iz više privatnih kolekcija.





Autor postavke i teksta u katalogu je istoričar umetnosti, viši muzejski savetnik, Ljubica Miljković, koja tumači: "Radomira Damnjanovića Damnjana većina zna po slikama sa motivima peščanih i stenovitih obala, strogih geometrijskih površina i tzv. mrlja, zatim mrtvim prirodama sa flašama, ništa manje po delima iz oblasti konceptualne umetnosti, performansima koji podrazumevaju različite akcije preed publikom, između ostalih slikanje na tlu i slikanje slikarstva unošenjem u delo energije pokreta ruke, gesta i svega što uslovljava položaj tela pri kratkom, brzom, krajnje skoncentrisanom i napornom radu na podu galerije.





Poznat je i po spremnosti da krene u neistražene oblasti ne bi li se približio suštinama u skladu sa uverenjem: Slika ne zahteva filozofiju, ona je poseduje (...) Rani radovi upućuju u genezu Damnjanove umetnosti, u likovnost sadržanu u svemu što radi, takođe u neraskidiv spoj estetike i etike, traženje harmonije u haosu. Od početka je želeo da promenama unutar umetnosti makar malo doprinese napretku civilizacije (...) Đorđe Kadijević je ispravno uočio da u svojoj prvoj stvaralačkoj fazi Damnjan nije izdiferencirao znak - nosilac, u onoj drugoj jeste afirmisao tip simbola shvaćenog kao izraz, u trećem simbolu daje dimenziju čistog znanja. "





Radomir Damnjanović rodio se 1935. godine u Mostaru. Slikarstvo je studirao na Akademiji likovnih  u Beogradu. Od 1974. godine živi i radi u Milanu, ali ostaje čvrsto povezan sa otadžbinom. Član je ULUS-a i Društva srpskih umetnika Lada. Damnjan samostalno izlaže od 1958. godine. Dobio je više značajnih nagrada kod nas i u inostranstvu. Predstavljao je umetnost Srbije i nekadašnje Jugoslavije na najprestižnijim likovnim smotrama širom sveta, pomenimo Bijenale mladih u Parizu, Bijenale mediteranskih zemalja u Aleksandriji, Bijenale u Sao Paulu, Tokiju i Veneciji, Dokumenta u Kaselu. Jedan je od malobrojnih srpskih umetnika čija ostvarenja, osim najuglednijih muzeja kod nas i u bivšim jugoslovenskim republikama, čuvaju u muzejima i galerijama u Parizu, Pragu, Stokholmu, Bohumu, Njujorku, Milanu, San Francisku, itd.