Pretraga

"Sarah Iva Vujin dočarava prirodu kao pogonsku snagu sopstvene i ljudske svesti u spontanim naletima, približujući izvestan metafizički realizam. Domen stvaranja forme opstaje kao podražavajuće imitativna razložnost. Između iskustva uma i tela, pitanje slobodne volje i poletnog posmatranja i odvlačenja zaokruživanja prvih planova uočljivo je i na drugim ekspresivnim delima, uljima na platnu, kao i akvarelskim rastapanjima. Frikcije i izvesne elektrostrukture dolaze u obzir kao dosegnute predstave, gde su naboj dinamizma i sila koja je zaustavljena u kovitlacu jednako deo prirodne nauke, opažajnerealnosti i nadmašivanja odnosa koji zaista postoje. Od telesnih promicanja u društvenim nevoljama ili strahovima, kod pogleda iz vazdušne prespektive ili danas objektiva na dronu za osmotrene situacije: nekada su tu varljivu stabilnost sprovodili i uzdizali narodni slikari zanatlije, Brojgel stariji, i ponegde u galimatijasu panoramskih prostora i fizičkih ponašanja na javi ali i snoviđajnim zamislima, i Hijeronimus Boš.

Takva muzealizovana istorija je daleko i civilizacijski je spomenik prirodi i stvaranju na neuporediv način sa današnjim, zamorenim post-istorijskim posledicama. Unutar te brze povezanosti iluzija ekranskih brzo zaboravljivih okolnosti, kultura stvaranja slike je pravac unošenja svih mogućih dokaza da je današnjica zahvatila, sprovela i učinila nerealnim sve moguće formule svojih predstava, aluzija i potiranih iskustava. (Izvod iz teksta za katalog, prof Nikola Šuica, istoričar umetnosti).