Pretraga

Umetnici u Rimu između dva rata; izložba se predstavlja u umetničkom i kulturnom životu prestonice kao neki vid idealnog putovanja, izlaganjem četrdesetosam radova - slika, skulptura, crteža i jedne grupe originalnih dokumenata (katalozi, knjige, pisma, fotografije, revije). Pozajmljeni radovi potiču, najvećim delom, od naslednika i iz arhiva umetnika, kao i iz kulturnih institucija u Rimu.

Plan  putovanja podeljen je na tri dela: Umetnik i atelje, koji okuplja autoportrete, portrete umetnika i sledbenika i po neki pejzaž (posebnost metoda nam svedoči o procesu planiranja kome teži umetnik). Grad duše, čiji je naslov preuzet iz istoimene zbirke lirske proze Đorđa Vigola (1923) pokušava da vrati vrlo lični način na koji umetnici doživljavaju grad Rim, bogat istorijom i blistavim antičkim mitovima, ali i svakodnevnim životom. U ovoj sekciji smenjuju se panorame omijenih mesta umetnika, pogledi na monumentalni Rim, delovi pejzaža sa Tibra. Poslednja sekcija, Tela koja imaju formu, nije posvećena samo telu, temi koja je bila značajno prisutna u katoličkom Rimu, već i onom prirodnom držanju koji umetnici prikazuju, a ogleda se u uključivanju predmeta njihovih dela u atmosferu „blistave začuđenosti“, čije su estetske veze prisutne na slikama Pjera dela Frančeske iz XV veka. Na taj način se prelazi sa ogorčene senzualnosti Scipionove Nude na kontemplativnu i klasičnu dimenziju golog ženskog tela kod Frančeska Trombadorija, sve do začuđenog pogleda devojčice koja posmatra kamenje poređno po stolu, na jednom ulju na platnu Fausta Pirandela, što je metafora čovekovog grčevitog traganja za mogućim identitetom, ili bolje, za ulogom koju treba odglumiti na pozornici ljudske komedije.