Pretraga

Kustosi i umetnici će govoriti o konceptu izložbe sa fokusom na radove nastale u umetničkom dijalogu sa opusom Đorđa Andrejevića Kuna iz kolekcije MSU, ali i o dosadašnjoj umetničkoj produkciji Pop Mitić i  Radosavljevića.



Grafička mapa Krvavo zlato (1936/37) Đorđa Andrejevića Kuna predstavlja hroniku potresnih prizora - „roman u slikama“ o sudbini malog rudarskog Bora i njenih žitelja koju je umetnik uradio neposredno nakon ilegalnog boravka u ovom gradu. Kun je prvi tiraž mape odštampao na lično izrađenoj presi koju je napravio tajno zbog stroge cenzure tadašnje vlasti. Danas, mapa Krvavo zlato predstavlja jedno od amblematskih dela socijalno-angažovane umetnosti međuratnog perioda.



Darinka Pop Mitić je u duhu svoje dosadašnje umetničke prakse za ovu izložbu oslikala mural sa ikonografskim elementima Kunovog stvaralaštva, posebno mape Krvavo zlato, ukazujući na to kako je "...Kun koristio popularne forme da se uhvati u koštac sa društvenim problemima svoje sredine... Danas, kada se ponovo suočavamo sa oblicima iskorišćavanja i mržnje za koje smo mislili da su ostali iza nas, vidimo da se možemo vrlo lako naći u lošoj prošlosti koja se proteže unedogled. Međutim, isto tako možemo naći fragmente budućnosti u prošlosti. Stare forme budućnosti koje nam pomažu da prevaziđemo lošu prošlost.“ (D. P. Mitić)



S druge strane, rad Nikole Radosavljevića The cell reMembran – ce započinje rekonstrukcijom brojeva privatnih domova nestalih u različitim državnim prevratima, a na štetu civilnog stanovništva. Kako umetnik navodi, njegov rad je idejno oslonjen na platno Đ. A. Kuna U ćeliji (1939), i uvezuje razne individualne istorije skrivene iza zidova, na relaciji Drugi svetski rat – danas: „Prikaz dva muškarca u sobi bez vidljivih zidova poslužio je kao početna tačka u razmišljanju o tome koliki je broj civila podneo posledice društvenih ideologija u njihovom izvršenju pod velikim pritiskom na kolektiv.“

Radosavljević razmatra spoljašnost zida koji na platnu formira metaforičnu membranu, i broj koji membranu obeležava onako kako društveno uređenje brojevima označava fizičko mesto: „Pronađeni u ruševinama, na deponijama, daleko od svoje prvobitne lokacije, ovi brojevi postali su osnova za grafičku matricu koja će u procesu klasične ručne štampe biti multiplikovana do momenta kada brojnošću može da formira zid – monumentalni spomenik nestalim istorijama koje su ovu državu stvorile, a potom bile prepuštene zaboravu.“ (N. Radosavljević)