Pretraga

Autor izložbe Vladimir Vasić predstaviće je beogradskoj publici 12 radova u tehnici ulje na platnu i tempere na papiru nastalih u periodu od 1959 - 1986. godine.



Na slikama su prikazani motivi koje je Gvozdenović negovao tokom čitavog svog stvaralaštva: mrtve prirode, predeli i enterijeri. Ono što im je zajedničko, bez obzira na godinu nastanka, ono što ih povezuje, što čini bit jeste postizanje čiste likovnosti slike i njene vlastite realnosti. Stvaralačko polazište Gvozdenović nalazi u prirodi ali uvek sa ciljem dostizanja čiste likovne građe. Sam umetnik govorio je:



„...sve deskriptivno gubi polako značaj u mom slikarstvu u korist nečega što bih mogao da nazovem prostom rečju – slikana površina. Ta sama sintagma možda ne otvara neke perspektive, međutim, za mene ona znači nepresušno izvorište divnih mogućnosti – da se sredstvima koja su slikaru na raspolaganju: boja, krpa, razređivač, prst, četka, špahtla itd., kažu stvari koje daleko prevazilaze predmet, odnosno prvobitnu pobudu. Tada za mene ono što se zove rutinska igra – namaz pun ili lak, naslojavanje znalačko i tanano – postaje nosilac zbivanja koje može biti obojeno lirski, može biti bremenito najsloženijim stanjima i raspoloženjima duha. Tako mi početni povod, u poređenju s onim čime ću ga docnije obogatiti, često izgleda od malog značaja. Ipak, moram da se ispravim – neretko mi se dešava da u poslednjoj fazi slike jedna isključivo predmetna asocijacija pokrene, otvori nove perspektive. Pri svemu tome ja moram i hoću da računam i na vreme, na ono što zovemo zub vremena, na tog užasnog svojevoljnog kreatora, tog čudnog posrednika koji delu dodaje svoju specifičnu zvučnost. Zato nikad ne postižem i ne želim fiksnu dovršenost, već ostavljam da se dovrši tamo nekad, a i sa onima koji će gledati moje slike. Što više mogućnosti za što više različitih ljudi koji će, nadam se, gledati te slike i posle moje smrti. Eto, ovo bi na neki način moglo da ispadne kao kredo moje umetnosti.”  -Stevan Stanić „Dnevnik o Gvozdenoviću”, Beograd, 1983. godina



U delima Nedeljka Gvozdenovića susreću se intelekt i osećaj, slučajnost i promišljenost kao i koncentracija na isključivo slikarski izraz s težnjom da se dođe do stvaralačke i umetničke istine i jednog potpuno čistog slikarstva.



Nesebično je razdelio sve što je imao. Poklonio je zavičajnom Mostaru 70 svojih dela, Srpskoj akademiji nauka i umetnosti 162, izvesnu svotu novca namenio je Fakultetu likovnih umetnosti u Beogradu, za godišnju nagradu najboljem studentu slikarstva. Poklonio je gradu Beogradu 570 dela koja će od 1983. godine biti izložena u stalnoj postavci u njegovoj galeriji – legatu, u Knez Mihailovoj ulici broj 46. Nažalost, sticajem mnogih okolnosti Legat Nedeljka Gvozdenovića već dugo godina nije dostupan javnosti.  



 



NEDELJKO GVOZDENOVIĆ



(Mostar 1902 – Beograd 1988)



 



Nakon završene klasične gimnazije u Mostaru pohađa privatnu internacionalnu školu Hansa Hofmana u Minhenu od 1922 -1924. Godine, a već dve godine kasnije seli se u Beograd



Prvi put javno izlaže na II jesenjoj izložbi beogradskih slikara 1929. godine



U Umetničkom paviljonu „Cvijeta Zuzorić “u Beogradu izlaže 1934. godine zajedno sa Ivanom Tabakovićem



Studijski je boravio u Parizu 1936. godine



Bio je član grupe Dvanaestorica (1937) i jedan od osnivača grupe Šestorica (1954).



Profesor je na Akademije likovnih umetnosti u Beogradu od 1940 - 1972. Godine



Za dopisnog člana SANU izabran je 1963., a za redovnog 1970. godine



Pored učestvovanja na mnogobrojnim izložbama u zemlji i inostranstvu, predstavljao je jugoslovensku umetnost na međunarodnim izložbama i to: na Svetskoj izložbi u Parizu 1937. godine, XXVI Bijenalu u Veneciji 1952., IV Bijenalu u Tokiju 1957., i na XXII Bijenalu akvarela u Bruklinu 1963. godine



Samostalno je izlagao 1961. godine u Salonu moderne galerije u Beogradu



 Sa Ivanom Tabakovićem inicirao je osnivanje Galerije Srpske akademije nauka i umetnosti (SANU)



-MSUB mu priređuje retrospektivnu izložbu 1970. godine



Dobitnik je velikog broja nagrada i priznanja: Politikina nagrada 1959., nagrada za slikarstvo na II memorijalu Nadežde Petrović 1962., sedmojulska nagrada za dostignuća od opšteg značaja za razvoj likovnih umetnosti 1968. i nagrada AVNOJ-a SFRJ za stvaralaštvo i rad od opšteg značaja



Dela mu se nalaze u mnogim muzejima i privatnim kolekcijama u zemlji i inostranstvu