Pretraga

Matrica je polazište. Zapravo, umetnik je polazište grafike. Često se u osnovi nekog medija postavi tehnika i materijal kao početak. U osnovi je autor, umetnik, pripovedač, kao početak i kraj serije radova izloženih u galeriji Centra za grafiku. Podjednako su važni udruženi motivi memoara i brevijara autora, koliko i  matrica, tehnika, pristup, postupak. Tradicionalno orijetisan, ipak Šabić gura i rasteže sve granice lično odabranog tehničkog postupka u procesu stvaranja umetničkog dela. Iako mu niti duboka štampa niti litografija nisu nametnuti kao na određenom obaveznom kursu u okviru nastave, on potpitanjima i intervencijama donosi svežinu i razbija monotoniju tvrdo ustanovljenih pravila i redosleda u postupku. Ceo postupak dokumentuje u video radu i izlaže ga na uvid. Reč je o važnom elaboratu grafike. Grafičar poput arhitekte pristupa matrici kao organizacionoj celini čija je pefekcioznost jasna isključivo autoru, a ostaje otvorena za večitu kritiku u životu koji joj sledi kada se u skladu sa svojim medijem otisne na dvodimenzionalni papir ili, u slučaju arhitekture, izađe u treću dimenziju. Svi elementi obe matrice, i grafičke i arhitektonske, povezuju se u vremenu i prostoru i dosledne su celine u međusobnom odnosu sastavljenih elemenata. Grafika je medij koji ne trpi požurivanje, proces se mora poštovati, minutaža, izlaganje. Umetnik postaje svedok nagrizanja vremena i konsekventnog korodiranja matrice. Posebno  mesto zauzima važnost vremena, prolaznosti, starenja i efekat koji i minut života nosi. Svaki minut je jedna opomena, promena, nijansa koja donosi drugi ton crne i zasićenost površine, dodeljuje i oduzima vrednost. Miran Šabić eksploatiše vreme u procesu stvaranja umetničkog dela, ne na onaj ružan način koji reč eksploatacija uglavnom označava, već kao sredstvo za pitanje vremena kao mere koja daje validitet i značenje. Otuda su i radovi poput istrgnutih stranica iz memoara jednog mladog čoveka ili kakvog brevijara ispisanog neophodnostima za sveobuhvatan kvalitet života.

Tehnički i tehnološki superiornog izvođačkog kapaciteta i znanja, Šabić demonstrira silinu  odabranih tehnika, i litografije i duboke štampe. Posebno ih birajući u odnosu na motiv, obe pripadaju određenoj ljubavi u Kjerkegorskom kontekstu holističke ljubavi za svakoga i sve. Litografijom radi sećanja na djeda. Bira tu suptilnu tehniku ne bi li izbegao sve klopke brutalne erozije cinkane ploče koja je neminovno izložena kiselini. Jasno je da je djed persona posebne vrednosti i da se autoru ideja o bilo kakvom mučenju čini redundantnom. Nije li to i pokušaj zaštite sebe – čini drugima što želiš da tebi bude učinjeno? Naučnici tvrde da umetnost pomaže u upravljanju složenim emocijama koje dolaze sa gubitkom pamćenja. Njegove grafike su tu da se ne zaboravi sve što mu je važno u životu.

Za urbane pejzaže, prirodu opredelio se za štampu koja dozvoljava dodir. Pod prstima se osećaju posebne vrednosti duboke štampe. Dok prelazimo jagodicama preko utisnutih i ispupčenih površina, kao po mikročipu, kao da opipavamo u mraku predmete oko sebe, na sam dodir možemo dotaknuti i naslutiti Miranove opsesije. Upoznajemo autora lično. I opet se vraćamo na polazište odnosa vremena i prostora. Odumiranje unutar urbanih pejzaža, te građevine koje se urušavaju u sebe, evoluiraju u vegetativne celine i sveprodiruću vodu. Pejzaži su sasvim suprotno djedu izvedeni u tehnikama koje zahtevaju grublji hemijski proces. Duboka štampa akter je koliko i odabrani motiv u grafičkim otiscima umetnika Mirana Šabića.

Zahvalan veštini, mediju, procesu, Miran ovom postavkom još jednom ukazuje svo poštovanje velikanima grafike, svim  predanicima medija koji su mu omogućili spoznaju grafičkog umeća, ali ostaje dosledan onom nepobeđenom, onom sebi koji buntovnički insistira na pamćenju u svojim bio-grafikama, i nameće motiv i nameće stil.



Nataša Janković

Miran Šabić (1986 in Brežice, Slovenia)



2010. godine diplomirao je na  Akademiji likovnih umje¬tnosti u Zagrebu u klasi prof.Frane Para. 2017. godine doktorirao na Poslijediplomskom doktorskom studiju pod mentorstvom red.prof.art. Ante Rašić i izv.prof.dr.sc. Leonida Kovač.

Sudjelovao je na rezidencijalnim programima  VCCA Re¬sidency Virginia u SAD-u,  St. Marys College of Maryland u SAD-u, u Frans Masereel Centrumu u Belgiji, te u I-A-M Residency Berlin u Njemačkoj.

Držao je predavanja o vlastitom radu u Južnoj Koreji (Seul), SAD-u (Maryland, Leonardtown, New York), u Latviji (Riga), Belgiji (Kasterlee, Arendonk), Njemačkoj (Stuttgart), Poljskoj (Lublin) te Hrvatskoj.

Od 2009 kontinuirano izlaže u Hrvatskoj i svijetu. Izlagao je na 20 samostalnih te preko 115 skupnih izložbi od kojih su najznačajnije: World Youth Art Festival, Seoul, Južna Koreja 2017. / The 22nd Seoul International Festival, Chosunilbo museum, Seoul, Korea 2014.  /  Neo Print Prize 2014, Neo: Gallery, Bolton, Engleska, UK / 8th International Printmaking Bienal Douro 2016,  Douro, Portugal / The 3rd and 4th Graphic Art Biennial of Szeklerland, Sfântu Gheorghe, Rumunjska / 1st Expre¬ssion of World Art (NEWA) 2011, Henan Museum, Zengzhou, Kina /  T- ht nagrada, MSU, Zagreb, Hrvatska / 7. Biennale of Drawing, Muzeum of West Bohemia, Plzen, Češka / Print art fair, FMC, Kasterlee, Belgija / DI CARTA/PAPERMADE, Schio, Italija ...  

Dobitnik je više nagrada i priznanja od kojih se ističu Vlade Republike Južne Koreje - Congresman Award, World Youth Art Festival, Seoul, Južna Koreja 2017. / Nagrada Muzeja suvremene umjetnosti, 33. salon mladih, Dom HDLU,  Zagreb, 2016. / IMAF award, OSTEN Bijenale crteža, Makedonija 2012. / Velika nagrada za grafiku, INTERBIFEP, Međunarodna galerija portreta, Tuzla, BiH, 2011. / Nagrada HDLU-a, 6. Hrvatski trijenale grafike 2012. …

Od 2012. radio kao asistent, a od 2018. kao docent na Grafičkom odsjeku Akademije likovnih umjetnosti u Zagrebu.

Od 2018. radi kao prodekan za nastavu i studente na Akademiji likovnih umjetnosti u Zagrebu.