Pretraga

Organski materijal se od vajkada koristio za prepoznavanje, definisanje i simboliku različitih fenomena. Rad predstavljen u Centralnoj galeriji Šok ZaDruge referiše na organski materijal koji postaje simbol nebrojive količine vizuelnih informacija u prirodi i u virtuelnom prostoru. Pa je i element rada koji je deo celine, jednako čitljiv i simboličan poput celine.



Posredstvom rada preispitujem vizuelne strukture i konstrukcije fragmenta i celine. Baza mog umetničkog istraživanja, a samim tim i početak mog istraživanja je doživljaj prirodne celine, kao i uočavanja njegovih fragmenata, kroz njegovu artikulaciju i transfomaciju u novu sliku bez gubitka njegovog značenja.



Cvet ili materijal iz prirode rastavljam od celine ka delu. Istim materijalom, koji je rastavljen u delove stvaram novu likovnu kompoziciju. S obzirom na efemernu prirodu cveća, simbolično pokušavam da očuvam lepotu posmatrajući posledice organskih procesa van moje kontrole. Zatim kao svedok neizbežne dekompozicije uočavam novi životni potencijal pretočen u likovno delo. Pa samim tim ukazujem na teme vremena, prolaznosti, transformacije, smrti, lepote i preporoda.



Kroz proces uočavanja i sakupljanja organskog materijala kao polazišta ovog istraživanja uspostavljam prvi segment istraživanja – dojam o diverzitetu i bogatstvu kao i potencijalu flore i faune. Samim tim, uočavam i likovne celine i elemente i skrećem pažnju na vidljivo i direktno izobilje estetkog i etičkog u prirodi. Sakupljanje biljaka, hebrarijumski pristup koristim kako bih oformila zbirku. Potom determinišem biljke i definišem ih kao reference za pretragu digitalnih vizuelnih podataka.



Herbarijum, drevni fenomen, star skoro 6 vekova, pomeren je od svoje prvobitne namene do nezavisnih disciplina. Moderni herbarijumi su se toliko razvijali, da sada imaju i svoju digitalnu bazu sakupljača. Tako da krećem od ideje pravljenja koloritne digitalne šeme kroz pronalaženje različitih slično vizuelnih nadražaja, koji su logično ili nelogično povezani sa referencom po kojima ih pretražujem.



Izabran opšti lingvistički kontekst izabran je da metaforički opiše umetnički istraživački proces, pa je ovaj tekst nazvan po latinskom izrazu Totum pro parte i Pars pro toto, koji je latinski izraz koji u prevodu znači celo za deo i odnosi se na vrstu sinegdohe. Kada se koristi u kontekstu jezika, znači da je nešto imenovano po nečemu čiji je samo deo. Pars pro toto ima značenje suprotno od totum pro parte. Dakle pars pro toto znači da se deo koristi da opiše celinu.



Prvi deo rada koji nazivam totum pro parte procesualno se razvija na sledeći način. Sakupljam latice cveća koje nađem. Isključivo sakupljam latice cveta biljaka kojima je prošao životni vek. Lokacije na kojima sakupljam biljke su različite- terase, dvorišta I parkovi. Latice izlažem vazduhu kako bi se u potpunosti prosušile. Postavljam ih u kutije dimenzija 18×18 cm. Zatim ih klasiram po boji i teksturi. Dobijam vizuelnu skupinu kojom baratam kao jedan od likovnih elemenata u postavljanju celokupne kompozicije. Proces kreće od razlaganja cveta, do sabijanja u kutijice, gde se pravi nova kompozicija koja čini celinu. Celina podseća na makrofotografiju, pa se predstavlja situacija zoom faktora. Dolazi se do rezultata gde se mediji prepliću, pa se objekat – instalacija graniči sa fotografijom i elementima slike.



Drugi deo nazivam pars pro toto. Proces započinjem vizuelnom pretragom preko google images pretraživača, koji automatski pretražuje vizuelno slične rezultate. Kao referencu koristim fotografiju biljaka koje sam sakupila. Na ovaj način dolazi se do: kolorističko logično povezanih slika i kolorističko celovitih ali po sastavu i temi nepovezanih pojmova na slikama. Dakle, izvor slike prepoznat je od strane pretraživača, ali odstupa od njenog prvobitnog značenja pretragom samog kolorita slike.



Kao dodatni segment rada uspostavljam paralelu analognog i digitalnog u prikazivanju rada. Pa materijal koji sam pretražila, transponujem i prikazujem na slide prikazivaču preko pozitiva analognog filma.



Rezultat predstavlja specifičnu klasu vizuelnih stimulusa za koje se može reći da predstavljaju stimulusne sklopove koje opažamo kao celovite, bez obzira što su date u fragmentiranim, nedovršenim celinama. Čine ih slike sveta, u celovitom njegovom značenju. Od celine do dela i obrnuto.

Milica Vesić (Valjevo, 1995). Osnovne studije završila je 2019. u klasi profesora mr Baneta Rakovića. Fakultetske 2019/20 godine upisuje master studije na dva fakulteta: – u oblasti društveno humanističkčkih nauka : master studije na Univerzitetu umetnosti u Beogradu na Unesko katedri – smer kulturne politike i menadžmenta; – u oblasti umetnosti: master studije na Fakultetu likovnih umetnosti u Beogradu, smer slikarstvo. Master studije završava u klasi profesorke Vesne Knežević. Zatim završava master studije kulturne politike i menadžmenta na Univerzitetu umetnosti u Beogradu i na Universitee Lumiere Lyon 2. Dobitnik je Dositejeve stipendije iz Fonda za mlade talente Republike Srbije za 2018/19 godinu. Dobitnik je nagrade Fakulteta likovnih umetnosti za mozaik za 2018. godinu. Trenutno je na trećoj godini doktorskih studija na Fakultetu likovnih umetnosti u Beogradu, kod mentora prof dr Vesne Knežević. Radi na Fakultetu likovnih umetnosti u Beogradu, u statusu je istraživača saradnika. Izlagala je na velikom broju grupnih i par samostalnih izložbi. Inicijator i osnivač Centra za studente Fakulteta likovnih umetnosti FLU Open Lab u okviru Fakulteta likovnih umetnosti u Beogradu.