Pretraga

Mila Gvardiol je rođena 1979. godine u Beogradu. Diplomirala je 2004. na  Fakultetu primenjenih umetnosti u Beogradu na Odseku zidno slikarstvo. Doktorirala je 2012. godine na Interdisciplinarnim  studijima Univerziteta umetnosti u Beogradu na Odseku za digitalnu umetnost. Članica je ULUS-a od 2006. godine, a od 2011. i ULUPUDS-a. Zaposlena je u zvanju vanrednog profesora na Fakultet za digitalnu produkciju u Sremskoj Kamenici i Fakultetu primenjenih umetnosti u Beogradu.



SAMOSTALNA IZLAGANJA:



2022.

Galerija Platoneum, "Quo vadis?", Novi Sad

Galerija Terra, "Quo vadis?", Kikinda

Dom kulture, "Quo vadis?", Čačak

Galerija Gradac, "Quo vadis?", Raška



2021.

Kulturni centar Inđija, Galerija Kuće Vojinovića, “Quo vadis?”, Inđija

Galerija narodnog muzeja Vranje, “Quo vadis?”, Vranje

Cista Arts, "Stairs", Internet

KC Vršac (VR izložba), "Kuda idemo, ka čemu težimo?", Internet



2020.

Prodajna galerija "Beograd", "Quo vadis?", Beograd

Mali likovni salon, "Arhitektonske imaginacije", Novi Sad



2019.

Galerija Meander, "Apstrakcija raskršća", Apatin

Mali likovni salon narodnog muzeja Kragujevac, "Apstrakcija raskršća", Kragujevac



2018.

Galerija savremene umetnosti, "Apstrakcija raskršća", Pančevo

Galerija 73, "Apstrakcija raskršća",Beograd



2017.

Galerija savremne likovne umetnosti Niš - Paviljon u Tvrđavi, "Raskršća", Niš

Galerija "Laza Kostić", "Raskršća", Sombor



2016.  

Galerija Pikto, "Raskršća", Zagreb, Hrvatska

Galerija ULUS, "Raskršća", Beograd



2015.

Likovni salon Kulturnog centra, "Raskršća", Novi Sad

Galerija Milotić, "Raskršća", Pula, Republika Hrvatska

Galerija savremene umetnosti Smederevo, "Raskršća", Smederevo



2014.   

Galerija Blok, "Raskršća", Beograd



2012.   

Galerija Mostovi Balkana, “Svetlosti vitraža”, Kragujevac

Galerija Singidunum, “Predeli duše”, Beograd



2011.  

Galerija Čedomir Krstić, “Slagalice”, Pirot

Galerija 8, “Predeli duše”, Skoplje, Makedonija

Galerija DLUM, “Svetlosti vitraža”, Skoplje, Makedonija

Galerija Vladislav Maržik, “Svetlosti vitraža”, Kraljevo

Narodni Muzej Užice Kuća Jokanovića, “Svetlosti vitraža”, Užice

Kuća Đure Jakšića, “Svetlosti vitraža”, Beograd  

Galerija Kulturnog centra Ribnica, “Svetlosti vitraža”, Kraljevo



2010.  

Galerija Stara kapetanija, “Svetlosti vitraža”, Zemun   

Virtuelna galerija ITN, “Svetlosti vitraža”, Internet

Galerija savremene likovne umetnosti Niš, Salon 77, “Repeticije”, Niš

Kulturni centar Inđija, Galerija Kuće Vojinovića, “Repeticije”, Inđija

   

2006.   

Galerija Zadužbine Ilije M. Kolarca, “Repeticije”, Beograd



Grupno je izlagala na preko 250 izložbi u regionu kao i van njega. Učesnica je  medjunarodnih festival digitalne umetnosti i likovnih kolonija. Nekoliko puta je nagradjivana u domenu slikarstva.  



RTS je 2013. godine producirao dokumentarnu monografiju "GVARDIOL - Mila Gvardiol".



"Od apstraktnog do realnog", Večernje novosti, Kulturna strana - Likovna kritika povodom izložbe "Quo vadis?" u Prodajnoj galeriji Beograd, Beograd 2020.



                Nove slike Mile Gvardiol (Beograd, 1979), profesorke na dva umetnička fakulteta, u Beogradu na Fakultetu primenjenih umetnosti i u Sremskoj Kamenici, mogu se razumeti dvojako, kao dva odvojena estetička sistema, paradoksalno ili ne, sjedinjena slikom. Još je Vasilij Kandinski čvrsto ubeđen (prenebregnuvši iracionalizam nadrealizma koji nije bilo teško predvideti) pisao da će u budućnosti postojati samo „veliki realizam i velika apstrakcija”. Zbilja bi se cela (post)moderna umetnost mogla vrednovati kao problematizacija te dve ključne paradigme, kao kretanje od figure ka nepredmetnom i nazad, kao veliki raspon ideja i likovnih rešenja, najčešće međusobno isključivih. Slikarka Gvardiol u novom delu svog opusa nastoji da prevaziđe te ključne razlike, suprotnosti realizma i apstrakcije, u svojevrsnoj sintezi tih osnovnih stilskih formacija, koje postoje mnogo pre pojave moderne umetnosti.



                Njena se dela mogu shvatiti dvostruko, kao samostalni, apstraktni govor slike u čistom likovnom stanju i kao realizam, odraz stvarnosti, tačnije, njeno tumačenje, jer nije reč o banalizovanju u vidu (hiper)realnog. To bi možda bilo i opšte mesto u sagledavanju ovih platana da izložba nije posebna po uvođenju momenta stvarnosti, isečka realnog sveta, koji je u ranijim ostvarenjima bio tek povod ili daleki odraz u njenim apstrakcijama. Pošla je od večnog motiva stepenica a stigla do slike izrazitih likovnih kvaliteta čistih linija, promišljenih kompozicija, pastelnog kolorita i iz današnje umetnosti prognane renesansne problematike perspektive i skraćenja. Bez prisustva senki i trodimenzionalnosti, naglašene mimetičnosti i definisanja stvarnog prizora Mila Gvardiol razvija samostalne moći slike kao proizvoda svečanog čina stvaranja, zato su njene boje tako pročišćene i oduhovljene. Tu gde je prisutan predmet, arhitektonski element (stepenište), negde u pozadini je i figura,  čovek, kao nevidljivi sjedinitelj i davalac smisla. Slikarka je sada možda i na prekretnici, svakako dalje humanizuje svoje apstraktne slike dugih linija, čistih površina i naglašenih dijagonala. Ulazeći diskretno u predmetno ne želi da se mnogo intimizuje sa njim, ona nije slikarka atmosfere koja vodi nekom uosećavanju i povišenim emocijama. Cerebralno, hladno i sa neophodnom udaljenošću ispituje svojstva predmetnog i arhitektonskog na slici, između podražavanja stvarnosti i konceptualnog. Time nastoji da preispita same osnove daljeg mogućeg prisustva slike, njenu harizmatičnost, koja magično treba da prevlada silnu poplavu, inflaciju, piktureju savremene vizuelnosti medijskih i ideoloških slika. Digitalnom mulju elektroapokalipse, prevlasti tehnorobotskog od nano do mega struktura, slika rađena rukom može da se suprotstavi samo magičnošću i/ili nadmoćnom izvođačkom tehnikom, što Mila Gvardiol uvek ima u vidu.





Dejan Djorić, likovni kritičar i esejista