Pretraga

U Prodajnoj galeriji „Beograd“ u foksusu izložbe slika Ljubice Mrkalj nalaze se „bele žive prirode“, pejzaži i portreti. U svom opusu, umetnica se oslanja na pikturalno i ikonografsko nasleđe  renesanse, kao i na tradiciju antičke mitologije. U serijama svojih radova gde lični pogled, kao i konstantno prisustvo personalizovanog tela žene u središtu imaginarnih prostora, funkcioniše kao osnov i osovina definicije oniričke prirode i ličnog iskustva. Višedecenijsko slikarstvo Ljubice Mrkalj, građeno na iskustvima slikarstva fantastične figuracije, i danas jednako privlači pažnju publike i kritike. Autor teksta u katalogu galerije je Iv Kobri (Yves Kobri), francuski istoričar umetnosti i kritičar.



Miro Glavurtić je 1985. godine zabeležio: „Njene slike su natočene magijom, tajanstvom, splenom Arkadije: ukazuju mi se kao svedočanstvo jedne inicijacije, jednog posvećenja u ženske misterije prošlosti, u konkretnu delfijsku gnozu“, dok Iv Kobri 2007, povodom opusa beleži: „Pejzaži Ljubice Mrkalj koje upućuju na Antiku ili njene mrtve prirode koje obnavljaju duh onog alegorijskog žanra Vanistas iz 17. veka, nisu samo sanjarije o dugovečnosti kulture ili prolaznosti života, budući da se još uvek obraćaju savremenoj umetnosti kao glasnogovorniku društva koje se opija efemernim i površnim.“ Likovni kritičar i esejista Dejan Đorić 2010. godine o stvaralaštvu Ljubice Mrkalj kaže: „Njeno delo je sedamdesetih godina tumačeno kao obnova slike i neoromantizma, osamdesetih je u skladu sa postmodernim interesovanjem za istoriju i stilove, a danas je vodeće u umetnosti definisanoj kao „lična mitologija““.



Ljubica Mrkalj rođena je „na dnu panonskog mora sredinom dvadesetog veka“. Studirala je na Akademiji likovnih umetnosti u Beogradu od 1966. do 1971. godine u klasi profesora Mladena Srbinovića. U Pariz prvi put odlazi 1971. godine ali se vraća u Beograd da bi na istom fakultetu magistrirala na postdiplomskim studijama 1973. godine. Iste godine nagrađena je  od strane fonda Umetničke akademije.

Od 1966. učestvovala je na preko sto dvadeset kolektivnih i na više od trideset samostalnih izložbi u Francuskoj, Italiji, Grčkoj, Nemačkoj, Španiji, Belgiji, Austriji. Od 1973. godine živi i stvara u Parizu. U Parizu je izlagala u galerijama (L`Oeil de Bœuf, - Guigné, - Alain Digard, - Jean Briance, - Du Dragon, - Vallois, - AKKA - Valmay, - Cité Internationale des Arts…), muzejima (George Pompidou), na Majskom salonu, na salonu Monruža itd. U Parizu je više puta organizovala grupne izložbe umetnika njene generacije iz Jugoslavije. Izdajamo izložbu sa temom „Otmica Evrope“ iz 1996. godine.

Pored slikarstva piše poeziju, prozu, bavi se umetničkom fotografijom, performansom.

Slike Ljubice Mrkalj nalaze se u mnogim privatnim i javnim kolekcijam kako kod nas (izdvajamo: Fond za otkup umetničkih dela Republike Srbije, Muzej savremene umetnosti Beograd), tako i u inostranstvu: Muzej Hercegovine Trebinje, Nacionalni fond savremene umetnosti Pariz, Nacionalna biblioteka Pariz.