Pretraga

Mihailo Simović, rođen 1973. godine u Bogatiću. Diplomirao na grafičkom odseku Fakulteta likovnih umetnosti u Beogradu, u klasi profesora Nebojše Radojeva. Nagrađen u toku studija nagradom Fonda Petra i Vere Lubarda. Od 1995. godine izlaže na kolektivnim izložbama, a 2015. godine imao je samostalnu izložbu fotografija pod nazivom Poreklo nade, u galeriji Đura Jakšić, na Filološkom fakultetu Univerziteta u Banja Luci.

Naklonost prema fotografiji nasledio od oca Boška, nastavnika koji je vodio fotografsku sekciju u osnovnoj školi u Klenju. Od 2008. godine je član Fotosaveza Srbije.  Godine 2015. nagrađen je srebrnom plaketom Fotosaveza Srbije na šabačkom Salonu fotografije, kao i trećom nagradom na istom Salonu, a 2016. trećom nagradom na međunarodnom takmičenju Hamdan International Photography Award u Dubaiju, gde je učestvovao na izložbi u okviru pete sezone HIPA takmičenja.

Zaposlen je u Školi primenjenih umetnosti u Šapcu gde predaje grafičko oblikovanje i vodi sekciju za fotografiju i digitalnu grafiku. U katalogu Simovićeve izložbe Poreklo nade iz 2015. godine, Novak Demonjić Ozrenski je napisao: „Vidjeti i na nov način posvjedočiti viđeno, zadatak je koji fotograf ima pred sobom. U mnoštvu slika i predstava zapaziti i zabilježiti onu pravu, onu koja će postati i opstati univerzum za sebe, to je već umjetnost. Posmatrajući svjetlopise Mihaila Simovića, ne možemo a da ne primjetimo lirizam koji nas naprosto miluje sjetom i toplinom. Bilo da se radi o salašima, koji poput naive mačvanske škole nijemo iščekuju nezvanog gosta, izgubljeni i obezvremenjeni u izmaglici ravnice, ili prizori vodenih površina, onih sa vrbama i topolama koji se samozaljubljeno ogledaju u vodi, do čamaca koji iščezavaju u beskrajnoj plaveti vodeno-nebeske površine, svi oni redom odišu smjernošću i nekakvom asketskom uzdržanošću.Za Simovića je i ljudsko tijelo (šake, portreti) samo neraskidivi dio Bogostvorene prirode, te je u sazvučju sa okruženjem i ono samo nedorečeno i zapitano...“