Pretraga

Miodrag Rogan rođen je 1966. godine u Zrenjaninu. Fakultet primenjenih umetnosti i dizajna, odsek vajarstvo u Beogradu, završio 1995. godine. Član je Udruženja likovnih umetnika Srbije od 1996. godine i jedan je od najznačajnijih vajara srednje generacije, kod nas. Izlagao je na više grupnih i samostalnih izložbi u zemlji i inostranstvu (Beograd, Trst, Ravena, Minhen, Zrenjanin, Pančevo...). Privredna komora Beograda ga 2006. godine predlaže da kao naš predstavnik uzme učešće na sajmu zanatstva u Minhenu, Nemačka, na kome dobija Plaketu sajma za inovaciju. Rogan je autor brojnih skulptura u javnom prostoru, od kojih su najznačajnije: Jež, Pionirski park, Beograd; Portret, Kolašin, Crna Gora; Prafigura-Timočanin, Gamzigradska Banja; Kavez, Tršić; Šeribibi, Prostor, Tamiški kralj, Sečanj; Grupa, Palmotićeva, Beograd; Buba, eksterijer zgrade Hemofarma, Beograd i Reljef, Kikinda.

Paralelno sa istraživanjima u domenu skulpture uspešno realizuje unikatne upotrebne predmete i nameštaj za enterijer. U poslednjem periodu bavi se režijom i scenografijom pozorišnih predstava i biva nagrađen za režiju na Pozorišnom festivalu u Subotici 2009. godine. Živi i radi u Beogradu.



"Ako bi Roganovoj umetnosti tražili istorijske ili ovovremenske stilske pandame ili uzore, morali bi uzeti u obzir širok dijapazon pojavnosti oblika u istraživačkim metodikama celokupne nauke i umetnosti.

Zbog svoje jedinstvenosti i nesvakidašnje prizornosti ova i ovakva izražajna dela likovne umetnosti svoje polazište nalaze, pre svega, u SF matrici filmskog i literarnog žanra ili čak u psihoanalizi sna i hipnagogičkih vizija.

Uzimajući postulat da saznajno često nije i realno, atmosfera koju ostavljaju ovi naizgled nerealistični prizora nije ništa drugo do neminovna posledica saznajnog u rasuđivanju.

U tom se smeru i kretala Roganova umetnost. Od prikaza realistične figuralne forme do tragova antropomorfnih oblika u razuđenim formama kompozicije. Od predstava ontološki opipljive i razmotrive celine do opredmećenih izraza misaonih procesa kao posledica intelektualnih stanovišta individue i njenog osećanja bojazni za budućnost i sudbinu iskonske tvorevine.

Geneološko kretanje oblikovnih jedinica forme, u poetici Roganove umetnosti, mi pratimo od njegovog crteža, gde se skoro sve oblikovne jedinice i rađaju, da bi nadalje svoju punu afirmaciju, u svojim  razvijenim oblicima, dostigle u skulptorskom delu.

Dakle, u njegovim delima, suštinski nema reči o, samo i isključivo, tendencioznoj iskarikiranosti oblika ili stilizaciji forme realnog predloška, jer ova dela su baš tako i oblikovana da nose i prikazuju suštinu svojstva pojavnog i nama prepoznatljivog, ali često prepoznatljivog samo kroz mislene vizuelne manifestacije realnih pojavnosti.

Za razliku od književnosti i filozofije gde se konzumentu događa izazivanje slike putem misli, likovna umetnost ima moć izazivanja misli putem slike, i taj misaoni proces zamišljanja budućih događaja, kao i sposobnost stvaranja novih celina kombinovanjem različitih predstava, ideja i pojmova koji u takvom obliku ne postoje u ranijem iskustvu, Miodrag Rogan pretvara u skulptorsko delo.

Intelektualno angažovanje i umetnost otvaraju mogućnost da rasuđivanje kao potreban uslov saznajnog postane stečeno svojstvo individuuma.

Vođena kao tok misli pri svom nastajanju umetnost Miodraga Rogana ne pretpostavlja cilj već istinitu posledicu stvari  kao rezultat saznajnog. U toj i tako prikazanoj posledici stvari, čiji su pojavni atributi komponovani kao groteskna stilizacija stereotipa u kojoj prevashodno i materijal preuzima ulogu simbola, ogleda se moć rasuđivanja same ličnosti umetnika.

Moć rasuđivanja kao dar ili stečeno svojstvo ličnosti rafiniranog duha i istančanih osećanja ne ostavlja svog nosioca u miru sa ostatkom sveta. U toj nepomirljivosti i nepristajanju na definiciju da manifestacija pojavnog ujedno i jeste identitet njenog nosioca, Roganovi crteži, kao sredstvo a ne samosvojna svrha, govore da realno vidljivi svet ne identifikuje ujedno i njegovu suštinu."

Milosav Pješčić