Umetnik

Prati umetnika

Pretraga

Crteži Marije Tošković

Do 5. februara, 2016. godine u Srećnoj galeriji SKC -a, traje samostalna izložba crteža autorke Marije Tošković.

 


Marija Tošković je rođena 1980. godine u Beogradu. Akademiju likovnih umetnosti završila je u Portugaliji. Član je ULUS-a i Udruženja portugalskih grafičara. Jedan je od osnivača grafičkog ateljea Contraprova u Lisabonu.



Bavi se uglavnom crtežom i grafikom (duboka štampa). Njene crteže i akvatinte „naseljavaju“  hibridna stvorenja, polu-ljudi, polu-životinje i onirički elementi, kao i portreti kojima istražuje pojam identiteta i dihotomiju između ljudskog i životinjskog i njenu simboličku vrednost. Upravo u toj metamorfozi traži suštinsku suprotnost između prirodnog  i naučenog u čoveku -instinkt naspram civilizacije. Svoja umetnička ostvarenja je do sada prikazivala na pet samostalnih izložbi u Portugaliji, trinaest kolektivnih izložbi u Srbiji, Rumuniji, Makedoniji i Portugaliji i jednoj umetničkoj koloniji u Maroku. Marija Tošković  živi i radi u Beogradu i ovo je njena prva samostalna izložba u Srbiji.



Dr José Artur Moreira Pacheco, dizajner i istraživač u oblasti istorije grafičkih umetnosti u Portugaliji je 2008. godine o njenom radu napisao:„Vraćajući se čistoći osećanja, grafici, tom starom i plemenitom procesu istraživanja umetničkog izraza, Marija Tošković je pokazala energiju i sposobnost da, bez formalnih predrasuda, iscrpi netaknute prostore jedne stvarnosti koja se ne može posmatrati golim okom. Može se, međutim, zapaziti daje instinkt i inteligencija vode ka ironiji i fantastici, gde joj bolni otisak linije i mrlje, skoro mišićav, dozvoljava da se oslobodi boja i rastegne oblike do granica ekspresionizma i nadrealizma, postavljajući njen likovni izraz u centar transmodernizma. ”



Takođe izdvajamo i deo poetske opservacije dr José Manuel Martinsa, profesora i istraživača u oblasti estetike i filozofije religije, iz kataloga izložbe Marije Toš ković u Udruženju portugalskih grafičara u Lisabonu, 2008.Godine: „Vizuelna celina u radu Marije Tošković je ujedno i arhetipska: prevazilazeći drvo života, ona predstavlja kosmički kontinuitet vlasi koje se ,mataforički i metonimički, zmijski vijugaju, gde kosa postaje velika kao ceo svet, oslikavajući nezadrživu nit kosmičkog zapleta koji tka sve, pa i nas same, i uokvirujući sudbinu jedne određene ljudske grupe. (...) Kako kontemplirati obim jedne panorame dubine, koja svojim ekstremima dotiče transcendentalno? Ne samodovoljnom vizijom dobroćudnih monstruma, već pogledom koji je isti kao i onaj na licima koje posmatramo: pogledom koji ih, u jednojodređenoj svečanosti i nepristrasnosti, vidi kao ono što jesu, sa kojim i umetnica poštuje izranjanje njihovih začuđenih izraza na velikom licu sveta,sagledajući ih kao bića živa i stvorena od svega pa i od njih samih, koja su vidljiva misterija i kaleidoskop koji proširuje granice ljudskosti. Što se tiče transcendencije u radu Marije Tošković, ona ne ostaje izvan domašaja, već predstavlja onu sa kojom se susrećemo.”


 

Datum objavljivanja: 28.01.2016.