Pretraga

Izložbu su otvorili direktor Umetničke galerije ,,Nadežda Petrović” Branko Ćalović, autor izložbe Božidar Plazinić, istoričarka umetnosti  Aleksandra Lazar, kustos izložbe Daniel Mikić i gradonačelnik Čačka Milun Todorović. Postavka u tri izložbena prostora sumira široki umetnički opus i fenomene Plazinićevog rada.



Тokom svog stvaralačkog postojanja Božidar Plazinić apsolvira tendencije kojima je izložen ceo umetnički svet i iz njega prima prvorazredan nauk. U sveopštem metežu sedme decenije XX veka, turbulentnom vremenu „hladnoratovske“ hipokrizije i manipulacija trendovskim kursom Plazinić je pronašao sopstveni ritam okrenuvši se značenjski koncipiranim artefaktima sa kojima ostvaruje najjaču dubinsku vezu i crpi lične ikonografske modele.



Plazinić je dosledan u podređivanju artefakata angažujući sopstveno telo, snagu i emociju u dovoljno jaku tvar da se nadigrava sa realnim. Referiranje na poneki deo svog rada isključivo je u službi valorizovanja ideje otpočete a neostvarene u punoj strukturi. Fenomen Plazinićevog rada prati se u kontinuitetu i gotovo je isključena mogućnost pronalaženja perioda života u kom ne stvara. Isto se može primeniti i u tematskoj problematizaciji. Blisko mu je sve što ga okružuje i svemu daje nove elemente narativnosti bez da je obezvredi profanim ili istrošenim ideogramima. Kamen, drvo, zlato ili  vatra, drvo, nebo ili krst fakturom je pretvoreno u paradigmu sintagme „da ovostrano nije onakvo kako ga mi gledamo već kako ono zaista jeste.“  Predajući se fluktuirajućim osećanjima lične i društvene ambivalencije od sebe stvara čoveka fantastične mogućnosti fokusiranja, smirenog rada i izdržljivosti. Interakcija Plazinićevog umetničkog, pedagoškog i organizacionog korpusa delovanja neodvojivo je tkivo njegovog stvaralaštva. Plazinić spada u one stvaraoce koji se kreću kroz umetnost, nikad oko umetnosti. Čak i najteže individualno-destruktivne tokove, pretvara u benefit umetničkih otkrića transformišući ga u umetnika prepoznatljivog stila, značenjski raznovrsnog, inspirativnog, energičnog i konsekventnog stvaraoca. I činjenica koju nikako ne bi trebalo izostaviti - tokom bogate karijere uspešno je pripremio 302 studenta.



Pored izvanredne umetničke karijere Plazinić je svojim angažovanjem u participativnim projektima, organizaciji i realizaciji mnogobrojnih izložbi, edukativnih i rezidencijalnih programa, konzervatorsko-restauratorskim radom, radom sa marginalizovanim i stigmatizovanim grupama i pojedincima, radom na revitalizaciji i ekološkom osvešćivanju lokalne zajednice, dostigao nivo nezaobilaznog činioca u kulturi našeg grada.



Retrospektivu prati obimna monografija sa više od dve stotine reprodukcija, analitičkom studijom Aleksandre Lazar, istoričarke umetnosti iz Londona, tekstom Daniela Mikića, višeg kustosa Galerije ,,Nadežda Petrović” o umetničkom i socijalnom aktivizmu Božidara Plazinića i obiljem dokumentarnog materijala. Monografija iz štampe izlazi u januaru, a biće prezentovana tokom trajanja izložbe.



Retrospektiva, postavljena u tri izložbena prostora, posetiocima je dostupna od 12. decembra do 26.januara po sledećem radnom vremenu:

Umetnička galerija „N.Petrović“ i Galerija „Risim“ utorak-petak  10-20h; vikendom 10-14h;

                                       Galerija Narodnog muzeja  utorak-petak  10-17h; vikendom 9-13h;

                                       Ponedeljkom izložbeni prostori ne rade za posetioce;

Božidar Plazinić je rođen 1954. godine u Guberevcima/Dragačevo. Osnovnu školu završava u Guči, a Srednju tehničku školu u Čačku. Uporedo se bavi fudbalom i atletikom. Fudbal i umetnost odvode ga u Sarajevo gde upisuje Akademiju likovnih umetnosti (1974). Studije nastavlja u Bukureštu nakon čega se vraća u Beograd gde diplomira na Višoj školi za konzervaciju i restauraciju zidnog i štafelajnog slikarstva (1980). Studije umetnosti okončava 1982. na Pedagoškoj Akademiji u Rijeci. Na restauraciji fresaka i ikonopisa radio je do kraja devedesetih godina prošlog veka (rad na 52 spomenika kulture u Srbiji, Crnoj Gori, BiH, u saradnji sa Republičkim i Regionalnim zavodima za zaštitu spomenika kulture kao i sa Zavodom u Kotoru). Zbog restauracije ikonostasa crkve Sv. Vaznesenja Gospodnjeg 1983. godine dolazi u Čačak gde osniva porodicu i trajno se nastanjuje. Do sada je realizovao 47 samostalnih i preko 550 kolektivnih izložbi na domadoj i internacionalnoj sceni. Dobitnik je važnih umetničkih i društvenih priznanja, angažovan u umetničkim savetima i žirijima značajnih domaćih i međunarodnih likovnih manifestacija, upravnim odborima ustanova kulture i kao savetnik za poslove kulture i umetnosti. Osnivač je ,,Centra za edukaciju’’, Centra za vizuelna istraživanja ,,Krug”, Međunarodnog simpozijuma ,,Umetnost i papir”, Međunarodnog bijenala vizuelnih umetnosti ,,Biblioteka - otvorena knjiga Balkana”, participativnog programa ,,Art dijalog” (Umetnost sa društvene margine), manifestacije ,,Dani kaligrafije”. Vodi školu pripremne nastave za upis na studije umetnosti i arhitekture. Najnoviji projekat kome je posveden je Međunarodni rezidens centar za savremenu umetnost u selu Tijanje, gde već par godina infrastrukturno oprema prostore za navedene delatnosti. Božidar Plazinić je zastupljen u skoro svim značajnim muzejskim zbirkama i privatnim kolekcijama na jugoslovenskom prostoru i u nekoliko muzeja i kolekcija u inostranstvu. Član je Razvojne akademije Srbije (RAS). Ima status istaknutog umetnika.

 „Od ranih sedamdesetih Božidar Plazinić studiozno stvara svoj jedinstveni vizuelni rečnik gestova, simbola i prirodnih materijala kroz sliku, crtež, frotaž, kolaž, objekat, asаmblaž, umetničku knjigu, skulpturu i interaktivne postavke u galerijskim i javnim umetničkim kontekstima, često podrazumevajudi saradnju sa umetnicima i društvenim grupama. Inkorporirajudi gestualnu apstrakciju, istočnjačku mitopoetiku, pravoslavnu duhovnost i ekološku antropologiju, umetnik konzistentno spaja sfere introspekcije, društvenog iskustva i složenog odnosa između društva i prirode...”

                                                                                                                                

(Izvod iz teksta Aleksandre Lazar)