Pretraga

Izložba Božidara Plazinića  ’Biblioteka - Nojeva barka’ deo je višegodišnjeg ciklusa u čijem se središtu nalazi knjiga kao intimni i piktoralno-jezički zapis umetnika. Aludirajući na biblijsku tematiku, ovaj naziv ukazuje na težnju umetnika da sačuva ono najvrednije od korpusa knjiga/znanja, ličnog i kolektivnog o/sećanja od potopa svakodnevnice ili zaborava. Činom spasavanja  iz otpisane građe, spremljene za reciklažu, Plazinić knjige  prevodi u umetničke eksponate koji po svom sadržaju i funkciji postaju dnevnici.



Božidar Plazinić (1954) je u kontinuitetu i aktivno prisutan na domaćoj umetničkoj sceni od sedamdesetih godina. Izlagao je na preko pedeset samostalnih i brojnim kolektivnim izložbama u zemlji i inostranstvu. Dela mu se nalaze u svim značajnijim muzejima na prostoru nekadašnje Jugoslavije (Muzej savremene umetnosti, Beograd; Narodni muzej, Beograd; Jugoslovenska akademija znanosti i umjetnosti, Zagreb i dr.). Dobitnik je brojnih nagrada među kojima su : Nagrada za slikarstvo na 18. Međunarodnoj izložbi  1987. u Parizu, Nagrada za slikarstvo na 38. Oktobarskom salonu u Beogradu 1997, Oktobarska nagrada Čačka.

                              



Koncept umetničke knjige Božidara Plazinića (1954) počiva na fenomenu sećanja, gde je dnevnik/knjiga osnovna jedinica za beleženje, upijanje, organizovanje i alhemijsku transformaciju misli. Sećanje je u Plazinićevim radovima prikazano kao talog (prirodna formacija materije) ili blok (statistička formacija informacija); dok je talog poetski odgovor na bizarne groteskne narative istorijski pojačane do zaglušenosti, blok je koncept preuzet iz matematike a ovde je najbliži Štokhauzenovom (Karlheinz Stockhausen) odnosu prema kompozicijskoj formi, gde kompozitor (a u ovom slučaju umetnik) počinje od ustanovljenog statističkog kriterijuma kao organizacijskog principa slaganja elemenata sve dok objekat/knjiga ne dosegne jedinstvenu i neponovljivu formu.



(…) Ovako iskazan, vizuelni dnevnik/knjiga je ritual nastao iz namere da menja svest koju imamo o sebi u odnosu na sebe i o sebi u odnosu na svet, dok slovo ili red igraju metronomsku ulogu mere, daha, tempa, otkucaja srca. U traganju za izgubljenom nevinošću nekog predistorijskog vremena javljaju se elementi zemlje i vatre, a kao u šamanskim ritualima razlika između živog i neživog je maglovita: ljudi, životinje, biljke i objekti imaju dušu (ili crtež umesto duše), dok nevidljivo neprekidno oživljuje vidljivo. Prisustvo nadmaterijalnih snaga materijalizovano je u objektu-knjizi i lokalizovano u ritualima opsednutosti i nagodbe

                       



Aleksandra Lazar, vizuelna umetnica (iz predgovora kataloga)