Umetnik

Prati umetnika

Pretraga

Bojana Bojović: U ogledalu

U utorak, 17. jula u 19. sati u Maloj galeriji ULUPUDS-a, Uzun Mirkova 12., otvara se samostalna izložba radova autorke Bojane Bojović, pod nazivom, "U ogledalu". Izložba traje do 27. jula, 2012. godine.

 


U OGLEDALU


Izložba pod nazivom "U OGLEDALU" bavi se percepcijom stvarnosti, a najviše percepcijom njenog odraza. Bazira se na scenama uličnog života odslikanog na staklenim ravnima gradskih izloga. Na fotografijama se susreću i stapaju svet u izlogu i svet sa naše, ulične strane. Na ovaj način, lutke u izlogu postaju posmatrači, one dobijaju ulogu stvarnog, dok posmatrač koji se ogleda u izlogu postaje samo odraz na staklenoj površini. Staklo u izlogu je sada ravan u kojoj se stapaju dva sveta, svet lutaka i svet realnosti, ono što je stvarno i ono što nam se nudi kao model, model stila života. Na njima je uhvaćen trenutak koji se ogleda u reflektujućim ravnima, dajući tako izlomljenu i iskrivljenu sliku realnosti, odnosno sveta oko nas.


Odrazi starih monumentalnih zdanja koji se ogledaju u ovim izlomljenim površinama, kreiraju sliku zanimljivog vizuelnog sadržaja, ali ujedno pružaju uvid u ravan u kojoj se susreću i pretapaju slike dva vremena, prošlog i sadašnjeg. Arhitektura, ulice, reklame, izlozi, svetla, ulični život, lica, vreme koje prolazi, sve ovo nas uvodi u dimenziju nove stvarnosti koja postoji pred našim očima ali nas od nje deli jedna tanka površina, u kojoj se slike preklapaju jedne preko drugih, stvarajući iluziju dodira dva prostora. Površina ogledala postaje ekran u kome se smenjuju slike upisane na njegovu površinu. To je trenutak u kome se postavlja pitanje postojanja stvarnosti i njene slike. Odrazi stvarnosti na površini ogledala otvaraju i novu dimenziju prostora i vremena. Ovako zabeležen odraz postaje stvaran, on gradi jednu novu realnost unutar reflektujućih površina na kojima se objekti i bića ogledaju i deformišu, prilgođavajući se okruženju, sastavljaju se sa svetom upisanim u ogledalu.



Situirani u fluidnom, delikatnom međuprostoru između istraživanja u autonomnom polju umetničke fotografije i fenomenoloških interesovanja za različite aspekte života, radovi su strukturirani tako da kroz vidljivo, poznato, opipljivo, otvaraju pukotine kroz koje se oku i umu posmatrača nudi iskustvo susreta sa onim sveprisutnim, a nemerljivim i neuhvatljivim energijama, stanjima, transformacijama. Umetnica ističe hibridnost, artificijelnost i sklopljenost koje su negde odlike i sveta u kom živimo. Preobražaj nestvarnih odraza u čulne događaje, odnosno digitalnog u analogni poredak, podstaknut je medijskom, ekranskom kulturom, koja je promenila perceptivne tačke posmatrača. Shvatajući ogledalnu površinu kao ekran, zastor, barijeru koja se ne prelazi, kao površinu na kojoj se konstituiše promenljiva predstava mogućeg sveta, umetnica tretira odraze čiji uzroci su najčešće odsutni iz fotografije kao posrednike, multiplicirane znakove koji postaju nosioci simboličnih značenja.



Ipak, refleksije u svojoj polarizovanoj čistoti, uhvate i poetiku običnog dana, koja nam je u raskoraku između sopstvene stvarnosti i modela koji nam se nude, postala nevidljiva.



Nerutiniranim, nepotrošenim umetničkim strategijama, Bojana nudi vizuelne imaginerijume koji se meko polažu i pohranjuju u naša skladišta slika, pozivajući nas u neverovatno privlačan, uzbudljiv svet bez zadatosti i stabilnosti konvencija, svet u kome značenja nisu fiksirana u nepromenljivoj tačnosti, učmalosti i nepokretnosti.



Ljiljana Karadžić Istoričar umetnosti


 


 



 


Datum objavljivanja: 15.07.2012.