Jake arhetipske slike čine težište veoma precizno osmišljenih i potom sofisticirano izvedenih ambijentalnih postavki po kojima je Anica Vučetić postala prepoznatljiva na lokalnoj sceni. Video sekvence, namenski snimane ili slobodno preuzete, prenose te slike posmatraču, a da ga ne opterećuju suvišnom dramaturgijom, niti pokušavaju da zasene zavodljivošću prizora. To su  uglavnom vizuelni iskazi neposredovanog, ali ipak odloženog dejstva, koji se aktiviraju tek u području nesvesnog i to na načine koje sama autorka niti predviđa, niti projektuje. Nekada su postavke u kojima se njeni video zapisi zatiču i sagledavaju minimalistički svedene, a nekada u strukturi vrlo kompleksne, pa čak i medijski krajnje raznolike, ali one uvek, čak i kada uključuju artefakte nastale po iskustvima pozitivnih nauka, predstavljaju krajnje lično obojeni prikazi njenih mentalnih putanja i lutanja.