Nenad Racković, ponovo, nakon 20 godina, izlaže kolekciju svojih vinila. On je prvi koji je na ovim prostorima izložio gramofonsku ploču kao muzejski eksponat. Prvi koji je uživo uništio uređaje. I jedini čije su brutalne slike na pločama definisali Hardcore kao bombardovanje očnog živca.
Danas su ovi radovi izloženi uz Rackovićev video džeing (koji predstavlja digitalizovan način mišljenja u slikama) i elektronsku muziku (koju di džejevi puštaju po klubovima). Slika se sada javlja u jednoj novoj mreži digitalnih konstrukcija koje omogućavaju čulima da se spoje i međusobno povežu. Digitalnim umrežavanjem optičkih i akustičkih tehnologija nastaju slike i ritmički vizuelni zvuci koji se mogu dalje kombinovati i reprodukovati. Tako izložbena postavka postaje slična klabingu koji razvija oblik zabave zasnovane na sintezi prostora, pokreta, svetla, zvuka, slike, droge... Realizujući umetnost kao popularan događaj prijemčiv svim čulima, izložba-klabing pokušava da afirmiše ideju hiper potrošnje. Video džeing i di džeing ostvaruju jedinstvo umetničkog događaja (kada muzika usaglasi svoj ritam, pojačava se video).
Zamisao svečulnog doživljaja umetnosti, Nenad Racković – Lord of the Hardcore, ostvaruje svojim transformansima vezanim za igru, eksperimente u sferi ponašanja i sukobe sa svim mehanizmima uslovljavanja. Izvodeći igru kreiranja slikovno-zvučno-taktilnih situacija, Racković ističe jedinstvenost prolaznih i proživljenih trenutaka života...

Nenad Racković
Olivera Erić

Nenad Racković je rođen 1967. godine u Beogradu. Živi i radi u Beogradu.  Kao autor koji deluje u više medijskih područja, samostalno je nastupao u: Galeriji Studentskog kulturnog centra (Transfrontum, 1985; Vanum – ka globalnom crnom, 1986; Bogovi kuge, 1989; Tehno metalika tatoo,1991; Geometrica – Ageometric, 1998; Totalna destrukcija, 2008), Srećnoj galeriji SKC (Nekrofagija, 1991), Galeriji Doma omladine (Kolekcija ’97, 1997; Made in Hell, 2000; Retrospektiva 1983-2003, 2003), Galeriji Kulturnog centra Beograda (Superstar, 1994), Galeriji FLU (Sadomazohisti iz dubine groba, 2009), Galeriji Ozon (Shizomania/Transformance, 2005); Magazi (Demoni, 1987). Grupno je nastupao na Oktobarskom salonu (1993, 1995, 2001, 2007), u Muzeju savremene umetnosti (O normalnosti, Umetnost u Srbiji 1989-2001, 2005), Bioskopu Rex (Art-vrt, 1994; Pogled na zid, 1996), Galeriji Studentskog kultunog centra (Mikropol, 2004), Jugolovenskom bijenalu mladih u Vršcu (Paradoksi vremena, 2000); Modernoj Galeriji u Ljubljani (Body and The East, 1998).

Glumio je u pozorištu (Sveti Nik, Nicholas Edward Cave – Život i veze, Povest svetske duše, Bitef teatar, 1992) i na filmu (Kako je propao rok end roll, 1990; Crni bombarder, 1991; Marble Ass, 1995). Napisao je romane (Aspirin, 2002; Knjiga recepata, 2002; Nesavladiva priča, 2006). Dobitnik prve Gran Free nagrade za slikarstvo konkursa Funkshion.

Portfolio Blok Galerija