Konstatacija da vrednost ljudskog stvaralaštva postaje merljiva na osnovu onog što je stvoreno, primenjiva je i za stvaralaštvo jednog umetnika.
Početkom sedamdesetih, školovanje Ljiljane Gašparovski započinje u Singapuru, kod majstora klasičnog kineskog slikarstva. Prihvaćen veristički postupak na Akademiji bio je izuzetno važan korak u njenom daljem umetničkom istraživanju i pronalaženju sopstvenog slikarskog rukopisa. Njen stvaralački opus obuhvata  brojne načine izražavanja: klasičan kineski akvarel, monotipija, slike na tekstilu, crtež, ilustracije, fotografija, akvarel, akrilici, objekti...
Širok dijapazon bavljenja ne govori samo o  ispitivanju i traženju, nego  o iskazivanju kao rezultatu darovitosti i  sposobnosti  zapažanja koju sa lakoćom beleži. Svakoj tehnici posvećuje se temeljno  sa krajnjom pažnjom i slikarskim sluhom a zajedničko im je lirska nota koja potpuno ispunjava umetnički doživljaj.

Ljiljana Subotić, ist. umetnosti